Het is vreemd dat ik eigenlijk alleen de tochten beschrijf, terwijl ik dagelijks op de fiets zit en in Duiven en de omringende plaatsen 90% op de fiets doe. Mijn fiets pak ik eerder dan de auto. 29 december 2023 heb ik de kilometerstand van dit jaar opgeschreven. De teller stand op 4000 km dat is toch 333 km per maand. Natuurlijk is het in de winter minder, maar dat haal ik in de zomer wel weer in.
Voor 2024 heb ik nog geen speciale tochten in gedachten, maar een lange fietstocht richting Rome is wel een wens. Dat zou een mooie uitdaging zijn nu ik in februari 2024 80 jaar ga worden. Op zich heb ik een prima conditie. Vooral door het traplopen in hotel van der Valk in Duiven heb ik een prima conditie. 14 Etages en 244 treden die ik in ca 3,5 min naar boven loop. Overigens kon ik bijna nooit mensen op de trap tegen. Dit jaar is mijn schoondochter een keer mee geweest en zowaar liep ze in het zelfde tempo mee naar boven. bewondering voor haar conditie!
2024-01-31
Poolse fietsroute
Vandaag weer eens een flinke fietstocht van ca 50 km gemaakt in de omgeving van Oosterbeek en Driel. Ik ben voor de Liberationroute organisatie in Arnhem een fietstocht aan het controleren, langs plaatsen waar de Poolsebevrijders bij de slag om Arnhem hebben gevochten voor onze bevrijding. De inzet van de Poolsetroepen wordt wel eens onderbelicht. De route die ik vandaag fietste was ca 50 km. Ondanks het koude weer toch wel warm gefietst en weer plekjes gezien die ik nog niet kende.
Wat gebeurde er bij de slag om Arnhem.
Een deel van de poolse brigade, met zware wapens in Zweefvliegtuigen, komt 19 september bij de Johannahoeve, ten noorden van Oosterbeek, midden in zware gevechten tussen Engelsen en de Duitsres terecht. Hierdoor gaat veel materieel en mankracht verloren. Daarna gooit slecht wee bij Engeland roet in het eten: De hoofdmacht van de brigade vliegt pas 21 september
Toen deze parachutisten eindelijk aankwamen, waren alle landingsterreinen in Duitse handen en waren de resterende Britse troepen bijeen gedreven in Oosterbeek. Daarom besloot het opperbevel om de Polen te laten landen bij Driel op de zuidoever, waar een veerpont zou zijn. Sosabowski is echter furieus omdat er geen enkele concrete informatie voorhanden is over de eigenlijke situatie ter plaatse. Hij vraagt zelfs om bevelen die zwart op wit staan. Deze krijgt hij, inclusief een bevestiging dat de landingszone dezelfde is en dat de veerpont er nog is. De Polen landen onder zwaar vuur. Het is een wonder dat niemand geraakt wordt. De angsten van de Poolse generaal worden waarheid: zij bevinden zich midden tussen de vijanden, zonder zware wapens en met slechts 65 % van de brigade. Bovendien blijkt de veerpont weg te zijn. Kortom: het zit de Polen tijdens Market Garden niet mee.
- Sosabowski besluit dezelfde avond nog om onder dekking van de duisternis met behulp van rubberbootjes troepen over te brengen. De pogingen om de Rijn over te steken slagen slechts gedeeltelijk door intensieve beschietingen door de Duitsers vanaf de hoge oeverwal bij de Westerbouwing op de noordoever. Ongeveer 200 soldaten halen de overkant terwijl tientallen van hun kameraden sneuvelen. Bovendien zijn de Duitsers nu gewaarschuwd zodat een volgende oversteek nog gevaarlijker is.
- Valburg
- Daarom probeert Sosabowski tijdens de zogenaamde ‘Valburg conferentie’ op 24 september om de andere commandanten ervan te overtuigen de Rijn enkele kilometers naar het westen over te steken. Daar is de Duitse verdediging namelijk minder sterk. Zo kan de bijna omsingelde Britse Airborne divisie ontzet worden. De Engelse bevelhebbers houden echter vast aan de oversteekplaats bij Driel.
- In de avond van 24 september wagen de Dorsets van de 43e Divisie van het Britse 30e Legerkorps, het Britse landleger, nog een oversteek. Deze mislukt omdat de Duitsers nog steeds de oversteekplaats onder vuur nemen. Uiteindelijk worden in de nacht van 25 op 26 september de resterende Britse en Poolse troepen vanuit Oosterbeek over de Rijn geëvacueerd. De Slag om Arnhem was voorbij, maar voor de Polen had de nederlaag nog meer kwalijke gevolgen.
- Zondebok
- In december 1944 wordt Generaal-majoor Sosabowski per direct het bevel ontnomen over de eerste Poolse zelfstandige parachutistenbrigade. Montgomery zendt een boodschap naar zijn superieuren dat de Poolse soldaten slecht vochten en niet ver genoeg wilden gaan. Hij wil ze niet langer onder zijn bevel hebben. Het lijkt erop dat zijn kritische houding voor en tijdens operatie Market Garden Sosabowski en de andere Polen tot de ideale zondebok maakte van de mislukking. Montgomery negeert opzettelijk de offers van de Polen tijdens Market Garden.
- Polen
- Na de oorlog was het gevaarlijk geworden voor veel Polen om naar hun vaderland terug te keren omdat het nieuwe communistische regime hen als een bedreiging beschouwde. Velen zijn in gevangenissen en heropvoedingskampen terechtgekomen of zijn zelfs geëxecuteerd als verraders. Anderen bouwden een nieuw leven op elders in Europa. Sosabowski werkte tot zijn dood in 1967 in Engeland als fabrieksarbeider. Negen- en zestig soldaten van de Poolse brigade gaven hun leven tijdens de Slag om Arnhem. Zij kwamen nooit thuis. Hun graven zijn terug te vinden op de oorlogsbegraafplaats in Oosterbeek. Vaak begraven als ‘onbekende’ soldaten omdat niet alle lichamen zijn gevonden.
- Eerherstel
- Pas in 2005 werd de grote inzet van de Polen tijdens Market Garden officieel erkend. De Nederlandse regering kende aan Generaal-majoor Sosabowski de Militaire Willems-orde en de Bronzen Leeuw toe. Die laatste onderscheiding is een onderscheiding voor zeer grote moed. De postume uitreiking vond op 31 mei 2006 plaats.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
2024-03-08
Druten- Vught-Duiven 138 km
Gisteren om 9 uur met mijn kleinzoon uit Duiven naar zijn werk in Druten gereden. Daar begon mijn fietstocht In de richting van den Bosch en kamp Vught. Eigenlijk weet ik weinig van het kamp, terwijl ik meerdere concentratiekampen in Nederland en het buitenland heb bezocht.
Mijn eerste stop is in het kleine stadje Megen aan de Maas. Ik bezoek daar het Franciscanenklooster, wat ik nog ken omdat een bekende, Fer van de Rijken daar monnik was. De kapel is openen in alle rust bekijk ik de prachtig kapel, waar de franciscaner monniken elke dag bij elkaar komen voor gebed. Na een bezoek rij ik verder stop al na 100 meter. Ik zie een prachtig bankje met de opschrift ; Het leven is als ijs. Geniet ervan voor het smelt’ . Daarna gaat de tocht via Den Bosch naar kamp Vught.
Kamp Vught
Meer dan een uur bekijk ik de tentoonstelling en vooral het kamp zelf. Een deel van de gebouwen is in originele staat herbouwd om een indruk te geven. De slaapzaal waar 200 mensen op stapelbedden, op stro matrassen sliepen geeft een indruk. Het leven in het kamp was zwaar met honger en zwaar regime.
Het kamp is in 1942 gebouwd door bouwvakkers uit de buurt gebouwd en men wist niet wat het ging worden. Het werd het eerste SS concentratiekamp buiten Duitsland. Januari 1943 kwamen 1000 en mensen op het station in Vught aan, op weg naar het kamp. De eerste maand stierven al 140 Mensen. In 1943 werden 1300 Joodse kinderen op transport naar vernietigingskampen gezet.
Begin 1944 werden uit heel Nederland gevangenen naar Vught gebracht. Zonder enig proces zijn 339 mensen op de fusilladeplaats doodgeschoten. September 1944 was het laatste transport en veel Duitsers vluchten mee.
Het meeste indruk op mij maakte de 3 crematoria ovens en het monument met de namen van 1300 kinderen. Een uur was ik heel stil.
Om 16 uur begon ik aan de terugreis. Het idee was om onderweg In de buurt van Oss op de trein te stappen. Je mag pas na 18.30 uur met de fiets in de trein en dacht ik fiets nog maar een stuk verder. Bij Grave kwam een man naast mij fietsen. Hij was van buitenlandse afkomst en vertelde dat hij elke dag een stukje ging fietsen. Hij was 75 jaar en vroeg hoe oud Ik was. 80 jaar zei ik en toen was hij totaal onder de indruk. Een tijdje heeft hij mee gefietst . Toen ik bij Wijchen was, dacht ik, ik fiets door naar Duiven. Vanaf Nijmegen door polderland met de wind tegen was heel zwaar.
Op de brug in Westervoort hoorde ik ineens een bekende stem achter mij. ‘Ik dacht al, dat jij het was’! Het was mijn dochter Jolanda die in Arnhem, met de soepfiets van het Leger des Heils daklozen, soep en een warme slaapzak had gebracht. ‘Ik zal je duwen’, zei ze en de laatste kilometers gingen sneller. Om 21:50 uur was ik thuis en Ik had vanaf Vught 90 km gefietst.
Mijn interne ‘lichaamsbatterij’ was geheel leeg!
Vereniging , Pelgrimswegen naar Rome.