2017 Tochten

3 nov 2017

Foto’s tocht 3 nov. 2017

21 sept. 2017
Naar Gorsel museum More
Overnachten in Brummen. 58 km
22 sept naar Duiven
totaal 91 km

…………………………
foto’s van de tocht 2017 Arnhem eo.

———————————————————————————————–

22-23  aug 2017 Duiven-Blaricum- Duiven

24 aug. 2017

Mail aan Eddy van Wieferen. (Eddy woont in de buurt en wist niet waar ik was.)

Nog even een reactie betreffende de natuurcamping. Ik kwam vanaf Eemnes en ben door Blaricum over de Tafelbergheide naar de Natuurcamping Parrewijn gereden. Ik heb het op mijn track bekeken en het ligt dicht tegen Huizen aan. De camping was niet afgesloten en ik kon vanaf het pad er zo oprijden. Bij aankomst heb ik naar de receptie gevraagd, maar een vrouw zei; ” Wij hebben geen receptie, want wij zijn een vereniging”. Ik ben de camping eens over gefietst en er was zoveel plek. Bij een caravan, waarvan zo te zien was dat er de laatste weken niemand was geweest heb ik mijn tentje op gezet. Daarna heb ik mijn eten gekookt. Rond 21:00 uur kwam een man en vroeg hoe ik daar zomaar kon staan. Ik heb hem uitgelegd dat ik in de veronderstelling was het een gewone camping was en ik na 85 km het wel een rustige plek vond. Tevens heb ik gezegd morgen weer vroeg weg te zijn. Hij zou het bestuur wel halen. Om 21:30 uur kwamen twee mannen die heb ik nogmaals het verhaal gedaan. Argumenten hielpen niet en moest vertrekken. Ik ben wel een vrijbuiter, maar wil geen problemen. Ik moest vertrekken en heb gezegd dat ik een uur nodig had om in te pakken. 22:30 Uur stond ik vertrek klaar , maar ik wist niet goed waar ik was. Daarop heb ik besloten om de route op mijn GPS terug te fietsen. Dat kost bij nacht wat extra inspanning, extra licht op de GPS en goed opletten of je nog op de route zit, maar het lukte.  Bij Egbertsveen aan de rand van Blaricum kwam over de A27 en al snel vond ik achter een bosje, tegen de weilanden, met zicht op Eemnes, een mooi plekje. Om 24:00 uur had ik mijn tentje weer staan en kon ik aan de nacht beginnen. Zo maak je nog eens wat mee.

REGIO  |  09 september 2011   Door de Dichtbijredactie

HUIZEN – De enige toegangsweg naar de Amsterdamse kampeervereniging Kampgenot is onverhard. Door de vele regen is de weg door het kamp, modderig en hier en daar door diepe sporen nauwelijks begaanbaar. Zo aan het eind van het vakantieseizoen is het er stil, nog even en de caravans staan allemaal weer in hun stalling.

Allemaal? Nou nee, toch niet. Maar wel verdwenen van Parrewijn zoals de van oorsprong Amsterdamse camping in Huizen bekend staat.

—————————————————————————————–

Brief aan Pieter en Emiel die ik tijdens de tocht in Putten ontmoette.

Dag Pieter en Emiel,

Als je weer thuis bent, ben je ook direct weer druk. Toch maak ik nu wat tijd vrij en jullie te schrijven.

Ik heb onze ontmoeting als zeer bijzonder en leuk ervaren. Op mijn reizen ontmoet ik vaak mensen. Eerder had ik altijd het idee dat ik snel verder moest, maar nu besef ik dat niet de reis het belangrijkste is, maar de mensen die je ontmoet en de verhalen , die blijven.

Het is een voordeel als je alleen reist. Je wordt dan sneller aangesproken en zelf ben ik ook makkelijk in het maken van contact. Dat heb ik van mijn moeder; die begon ook spontaan tegen mensen te praten. Als ze niets terug zeiden, zei ze: “die willen niet praten”.Naar ja.

Mogelijk heb je op mijn website gekeken en een indruk wie ik ben. Mijn tochten beschrijf ik allemaal, maar ik loop nu wat achter. Tegenwoordig zet ik onderweg wel kleine berichten op facebook waar ik bijna 1200 volgers heb.  En die denken wat doet hij nu weer? Ze zouden het zelf ook graag doen, zo door de wereld trekken, maar durven niet of menen geen tijd te hebben.  De mooiste spreuk vond ik op een kerk in  Zuid Holland.  Daar stond; Neem de tijd. Tijd voor je zelf. Tijd voor een ander. Tijd voor God. Tijd voor God laat ik graag aan een ieder persoonlijk over. In één van mijn boeken heb ik geschreven dat ik God en ander woord voor GOED vind. Het goede in de mens is iets wat we allemaal graag willen. Dat sluit ook wel aan bij mijn verder belevenissen op weg naar Blaricum.

De volgende tekst heb ik op facebook gezet en ik heb daarop veel reacties gekregen.

De vrouw loopt moeilijk aan de arm van een man, op het fietspad tussen Putten en Nijkerk. Ik vraag “gaat het” geen reactie. Mijn gevoel zegt stoppen en dat doe ik. Nogmaals vraag ik en de man zegt ” mijn vrouw is gevallen en kan bijna niet lopen”.
” Waar moet u heen”? “Naar Nijkerk” zegt de man. Ik bel wel een Taxi en de man laat mij behulpzaam zijn mobiel zien. Een model uit de tijd van, ‘ meer bereik met gooien dan met bellen’. Ik gebruik mijn iPhone. Via Google bel ik taxi Nijkerk . Wij komen uit Amersfoort en de voorrijkosten zijn € 55. Ik heb geen geld bij mij zegt de man.
Een auto stopt. Een vrouw heeft tegen haar man gezegd zegt: ” daar is hulp nodig.” Ze komen uit Nijkerk en zijn gekeerd.
De man en vrouw stappen in de auto.
Wat mooi!!
Er zijn nog mensen die hulp bieden

Het ging allemaal heel snel maar ik heb daar zoveel goede dingen meegemaakt dat ik er met plezier aan terug denk. Gelukkig heb ik nog een foto gemaakt, maar weet niet wie die mensen waren. Het maakt ook niet uit. Als mensen elkaar helpen is de wereld al iets beter.

om 18:00 uur kwam ik op de Natuurcamping. Later heb ik het volgende verhaaltje op Facebook gezet.

Na 85 km kom ik op de natuurcamping in Laren ( nb. het was in Blaricum tegen Huizen aan. (NH) ik vraag naar de receptie en aanmelding. Zegt de vrouw : ” dit is een vereniging en geen gewone camping”
Dat komt goed uit. Ik ben ook niet gewoon en kom als nieuw lid, met mijn tentje proefslapen. Leuke plek gevonden. Ben nu aan het koken.
Ben om 22:30 uur alsnog weggestuurd. Het is wel allemaal goed gekomen. Zo beleef je nog eens wat. Ik mocht niet in mijn tentje op mijn eigen, “Gooische matras” slapen.

Het was weer een andere ervaring. In het donker moest ik over de heide en door Blaricum. Ik dacht, ik moet niet gaan zwerven, maar kan beter de route naar Eemnes  terug fietsen en dan in de polder overnachten. Om 23:30 uur vond ik achter een bosje, aan de rand van weilanden een leuk stukje gras. Om 24:00 uur stond mijn tentje weer en kon ik gaan slapen. Ik was al snel in slaap, maar wel ’s morgens om 06:00 uur wakker. Weer een bijzondere ervaring. Vaak heb ik vrijdag op mijn tocht via Hilversum, Amersfoort, Lunteren, Arnhem naar Duiven aan vluchtelingen gedacht. Zonder slaapplaats op weg. Zonder zekerheden. Dan is mijn nachtelijk verhuizing alleen vermakelijk en heb ik niet te klagen.

Ik kan alleen dankbaar zijn voor een goede gezondheid, want dat is het enige wat we niet kunnen kopen.

vg Henk

11 aug 2017
Rondje Arnhem naar kasteel Rozendaal en de bedriegertjes.
Daarna naar Oerbos op de Waterberg in Arnhem. Dirk Zeldenrust Groen Links in Arnhem gesproken.
Dirk is nov 2017 overleden.

4 aug 2017
Met de trein naar Roosendaal vanaf daar op de fiets naar Noordwelle.
5 aug 2017
Fietsen via Rozenburg naar station Rotterdam-Centraal

22 juli 2017
via Weiteveen; Nieuw Amsterdamseveld naar Klazinaveen en in Hoogeveen op de trein naar Duiven

21 tot 22 juli 2017
07:45 Duiven; trein Zwolle; via Dalfsen; Ommen Schonebeek
camping Sonsbeek 73 km

01 juni 2017
rondje Arnhem

Training op de Monnikensteeg en Dr Schaapmanlaan.

24 en 25 mei 2017
90 km

Duiven; Dieren; Imbos; Waterberg;
Heelsum; Doorwerth; overnachting camping Oosterbeek
25 mei 2017 Oosterbeek- Duiven

Eigenlijk is het een zwerftocht omdat ik geen omlijnd plan heb. Van Duiven fiets ik eerst naar Doesburg. Ik twijfel of ik over de Lange Juffer door de Onzalige Bossen zal fietsen. Toch ga ik naar Dieren waar ik in het centrum op het Callunaplein boodschappen haal. Via de Harderwijkerweg  rijd ik door tot de Imboslaan, de weg naar het Crematorium. Daar ga ik een fietspad op en tegen mijn verwachting gaat het niet naar de Lange Juffer maar op de Schaapsallee. Dan maar via de Bloemersweg naar de Posbank en dan over het fietspad naar de Rozendaalseheide  en via Koningsheide naar de Waterberg en het oerbos. Hier maak ik uitgebreid pauze. Via bospaden kom ik bij de kerk in Schaarbergen en dan via de Koningsweg naar oud-Reemst.

Nu ga ik het fietspad door het Plankenwanbuis en blijf in de bossen, Uiteindelijk kom ik Heelsum en besluit toch nog eens in Bennekom rond te kijken. Een goede  gelegenheid om de boodschappen op peil te brengen. Dat wil wel zeggen dat ik de Bennekomseweg vanaf Heelsum 2 keer moet rijden want ik wil in Doorwerth op een boerencamping overnachten.

De camping wordt door een vrouw gerund en veel belangstelling heeft ze niet voor mij. Eerst help ze een vrouw de net na mij kwam. Eerst vraagt ze of ik lid ben en als ik nee zeg, zegt ze dat het dan 5 euro duurder is. Ik bedank haar voor de eer en vertrek. Dan maar door naar de camping aan de Rijn in Oosterbeek. Een vriendelijk ontvangst en een prachtig plekje aan de Rijn. Beter kan ik het niet treffen.

De volgende morgen zit ik om 07:00 uur weer op de fiets en via Arnhem ben ik om 09:00 uur in Duiven.

———————————————————————————————————-

https://nl.wikipedia.org/wiki/Monnickendam

12 mei 2017

09:00 uur met de trein van Duiven naar Amsterdam. Aankomst 10:21 uur

Fietsen naar Zuderdorp, Monicken,Zuiderwoude, Monickendam, Katwoude, Volendam, Edam, Purmerend, Middenbeemster, De Rijp, Ackersloot, Castricum.

71,8 km

Op het station van Duiven tref ik Erik. gisteravond hadden we nog een gezamenlijke vergadering en nu kunnen we in de trein gewoon doorpraten. In Arnhem scheiden onze wegen. Het overstappen op de trein gaat vlot en ik kan tot Utrecht blijven zitten. Daar moet ik het perron overstappen in de trein naar Amsterdam. Bij station Amsterdam Arena stapt een jonge vrouw in en als ze de badge van Santiago op de fiets ziet begint ze direct enthousiast te vertellen over haar fietstocht naar Santiago de Compostela. Ik begrijp haar enthousiasme want als ik mocht zou ik in plaats van een rondje Noord Holland direct op weg gaan. Maar soms moet je dingen plannen.

21-04-2017
Met de trein naar Düsseldorf Flughafen
Op de fiets naar Xanten 70 km
22-04-2017
Xanten – Duiven
60 km

Foto’s van de tocht

Soms bedenk ik wat nieuws. Sinds 6 april rijdt een nieuwe trein tussen Arnhem en Düsseldorf.Een kaartje naar Düsseldorf luchthaven kost 15 euro en de fiets mag mee voor 3 euro 40. Dat is nog een aantrekkelijke prijs. De trein rijdt elk uur en ik besluit om 8:54 uur in Zevenaar op te stappen. Gisteren heb ik al gekeken hoe de automaat werkt en zo sta ik op tijd te wachten op de Abillio trein. overal in de trein zijn plaatsen voor de fiets en het is toch wel redelijk vol in de trein. Gezien de bagage gaan veel mensen naar het vliegveld in Düsseldorf. Anderhalf uur later sta ik op het station Düsseldorf Flughafen. Vanaf het perron lopen de meeste mensen naar het monorail treintje wat de mensen naar de ca. 2 km  vertrekhal. Ik ga met de lift naar beneden en begin mijn fietstocht. De eerste kilometers verder fiets iets ik langs de hekken van het vliegveld. Ik heb mijn route op de GPS gemaakt en die volg ik. Ik kom op plaatsen die ik niet zou vinden. Door parken, door kleine straatje en doorgangen. Het werkt feilloos. Het plaatsje Lohauser ligt aan het einde van de startbaan en met veel lawaai komen de vliegtuigen over de huizen. Bij Lidl haal ik boodschappen voor vandaag. Zo eenvoudig en met de pinpas betalen.

Nu gaat de route door kleine plaatsen langs de Rijn. Bij Mundelheim kom ik door een landbouwgebied

Bloeiende Koolzaadvelden met de chemische industrie op de achtergrond

en hier hebben ze mobiele kippen hokken. De kippen lopen buiten in een weiland en kunnen bij slecht weer, ’s nachts en voor het liggen van eieren naar binnen.

Mobiele kippenhokken.

Het is de eerste keer dat ik zoiets zie. In Mundelheim eet ik bij een bejaardencentrum mijn broodjes en kan dan verder naar de burg over de Rijn naar Eurdingen. Dan gaat het langs de chemische fabrieken van Bayer en het stink er ook. Verder erger ik mij aan wat de fietspaden noemen. Slecht onderhouden en regelmatig moet je van de ene naar de andere kant van de weg. Enig systeem kan ik niet vinden. Dan hebben we in Nederland het goed voor elkaar met de fietspaden. Ik kom door veel steden. Moers is de grootste en daarna komt de rechte weg naar Rheinberg. De route loopt hier weer door een park en ik kom midden in de stad uit. In 2009 heb ik op het kerkplein ook een rustpauze gemaakt op weg naar Rome. De laatste kilometer gaan naar Xanten. Hier is een oude Romeinse legerplaats. Ik fiets over de Römerweg en bezoek nog een oude kapel wat heel vroeger bij een klooster hoorde. De plek is zo mooi en stil dat ik even overweeg om hier te overnachten. Toch ga ik door de holle weg verder naar de campercamping aan de rand van Xanten. Als ik hier niet kan overnachten kan ik altijd nog 2 km terug naar de kapel. De camper-camping staat redelijk vol. Van de dame van de camping mag ik voor 11 euro overnachten op een apart veldje. Hier staan ook wat kermismensen met hun wagens. Ik zoek een plekje uit de wind en begin mij te installeren. Na het opzetten en inrichten van de tent is het tijd om eten te koken. En zo zit ik met een glaasje wijn te pruttelen. Even slapen na het eten om 19:30 uur is gewoon een lange nacht geworden. Goed uitgerust voor morgen.

Om 8:00 uur ben ik klaar met inpakken en bezoek nog even het sanitairgebouw voor ik naar Xanten fiets. Vandaag is het een rit van 60 km maar ik heb de wind flink op de kop. Ik fiets over de markt en dan ineens fietsen     4 mannen  met mij op. Ze hebben ook de fiets vol met bepakking hangen. We stoppen spontaan en ik vraag waar ze heen gaan. Rome, is het antwoord en één van de mannen vraagt of ik dat ook wel eens heb gereden. Met terughoudendheid zeg ik dat ik vijf keer op de fiets via verschillende routes naar Rome ben gereden.

Een van de mannen zegt;”dat dacht ik al je komt mij van internet zo bekend voor en ik heb je website bekeken.’ Dat heb ik weer. Ze hebben vorig jaar naar Santiago de Compostela gefietst. Gisteren zijn ze in Losser gestart en willen de Dom van Xanten bekijken. Ze rijden de nieuwe route van Hans Reitsma via Imst. We wisselen wat gegeven en adressen uit en ik zal op hun reisblog http://stefenhenk.reislogger.nl/vrienden-fiets-rome/home hun dagtochten vervolgen. Mannen ik wens jullie een goede reis. Ik krijg weer kriebels en zou zo mee willen gaan, maar ik moet naar Duiven. Het wordt een heftige tocht met volop wind tegen. Mijn gemiddelde zakt naar 12 km per uur en het kost veel kracht. De zinnen verzetten en doortrappen ondanks wind en een paar buitjes. Om 13:30 uur kom ik na 60 km thuis. Het lichaam moet even rust hebben, maar na een half uur ben ik al weer bezig met het uithangen van de natte tent en het opruimen van de bepakking.

2017-04-14

Een dagtocht zoals ze dat noemen. Een tocht in de omgeving van Arnhem. Het is nog koud als ik ’s morgens weg ga. De route naar Arnhem gaat over bekend terrein, tot in de stad over de Rijnkade. Bij het nieuwe museum over de Slag om Arnhem, wat is gevestigd op het talud van de kade en wat de naam John Frost Museum heeft, ga ik rechts af onder de Sabelspoort door. Ook Provinciehuis zijn ze nog aan het verbouwen. Op de markt voor het Provinciehuis is nu de vrijdagmarkt gaande.
Voor de Eusebiuskerk is een grote bouwput. Dit plein wordt opgeofferd voor de bouw van een bioscoop. Ik ben benieuwd. Iets verder is Rozet de bibliotheek met buiten een kunstwerk van een supergroot Aardvarken.

Ik bedenk dat ik vergeten ben om water mee te nemen. Ik ga in Rozet op een toilet wel water halen. Bij de ingang staat een dame bij een balie en ze zegt dat de bibliotheek pas om 10 uur open gaat. ‘Ik zoek alleen een wc. Derde verdieping’, zegt ze, ‘maar u kunt met de lift. Ik neem de trap wel.’ Met een gevulde bidon met water en een sanitaire stop kan ik verder.
Buiten staat een man met een hondje naar mijn fiets te kijken. Hij laat het hondje van de buurvrouw uit, die kan niet meer zo goed en hij geeft zelf ook aan herstellende te zijn. Ja, als je dat zegt wil ik wel meer weten en vraag hem gewoon waarvan hij herstellende is. Het heeft kwaadaardige prostaatkanker en is daaraan geopereerd en krijgt nu nog bestraling. En daar sta ik dan om 10 uur te luisteren naar een verhaal over prostaatkanker. We praten over de impact die het op je heeft. Aan het einde van het gesprek vraag ik hem hoe hij heet; ‘Bertus’, zegt hij. Ik wens hem een goede dag en fiets verder over de Korenmarkt en vraag mij af welk pand vroeger het Schouwtje was. Het is de plek waar ik in 1963 mijn vrouw leerde kennen. Langs het station over de Utrechtse weg kom ik op bekend terrein bij het vroegere Elisabeth gasthuis. Wij woonden in de Alexanderstraat en de straat is na 50 jaar nauwelijks veranderd. Als ik via de Oranjestraat naar de Klingelbeekseweg fiets kom ik een bekende tegen. Gerrie Hermsen was vroeger leraar aan een school in Duiven. Ik groet hem, maar hij zegt; ‘ik ken je niet’. Ik noem mijn naam en zet de fietshelm af. Er gaat een lampje bij hem branden. Het wordt een kort gesprek, want hij moet naar het station. Via Oosterbeek Laag, wat zicht op de Rijn kom ik langs de Airborne oversteekplaats waar de Airborne luchtlandingstroepen op de terugtocht na de slag om Arnhem De Rijn overstaken. In mijn diensttijd bij de Commando’d in Roozendaal vertelde de overste van Woerden, die bij terugtrekking was, hoe het was gegaan en waar men de Rijn over was gestoken. Het verhaal is mij altijd bij gebleven. Verderop kom ik bij het Drielseveer en Heveadorp. Het dorp wat vroeger bij de Hevea bandenfabriek hoorde bestaat uit allemaal huizen met rieten daken. Het dorp heeft nu de status van een beschermd dorpsgezicht. De fabriek is verdwenen maar het dorp ligt nog in alle rust tegen heuvelrug bij Doorwerth. Een vrouw die mij met alle tassen aan de fiets ziet roept;’de berg is iets verder’. Berg vind ik wel een heel groot woord voor het klimmetje naar Doorwerth.
In Doorwerth haal ik boodschappen bij Lidl en fiets dan naar Heelsum, langs de A50 over de heide naar Wolfheze. De weg langs de heide kende ik niet.
Na Wolfheze kom ik bij Papendal en Schaarsbergen. Ik weet dat er een Biovakantieoord is en daar fiets ik langs. Er is een Ruitersport centrum voor mensen met een handicap. Het terrein heeft een heel open karakter. Waarom zal ik daar niet eens oprijden. Als het niet mag hoor ik het wel. Rustig verken ik het hele terrein en alle gebouwen. Het blijkt een uitgebreid terrein te zijn. Ik passeer een groep met drie paarden met daarbij een begeleider en iemand met een beperking op het paard. Ze zitten op een dekje en genieten van de tocht. Een koudbloedpaard trekt mijn aandacht en ik vraag de begeleider of het een Ardenner trekpaard is. Nee het is een Rijnlander, maar de begeleider weet wel direct dat ik wat met paarden heb. We rijden heel rustig samen op.

Via schaarbergen ga ik op zoek naar het heitje van van Maasdijk. In 1910 verongelukte
Clemens van Maasdijk met zijn vliegtuig op de heide. Hij was het aller eerste vliegtuigslachtoffer. Als jongen had ik het monument een gezien en na enig zoeken vind ik de herdenkingssteen met opschrift.

Nu ga ik naar de het Oerbos op de Waterberg achter het Nederlands Openluchtmuseum. Het bos is van de gemeente Arnhem en 15 jaar geleden heeft de gemeenteraad besloten niets meer aan het bos te doen. Alleen omgewaaide bomen op de paden haalt men weg. Er is in het bos een kleine open plek met gras en een paar picknicktafels. Ik was hier eerder. Daar maak ik halfweg de middag een stop. Zet mijn nieuwe tentje op en maak mijn nieuwe grondzeil op maat. Mijn nieuwe uitrusting is bijna 1000 gram lichter. Binnen 10 minuten staat de tent. In alle rust zit ik te prutsen, te lezen, drink een wijntje en maak mijn eten en fiets dan tegen 17:00 uur weer richting Duiven. Ondanks dat het merendeels bekende wegen waren heb ik toch weer mooie dingen gezien.

2017-04-14
Doesburg
36 km.
foto’s van de tocht Doesburg 2017-04-13

Foto’s van de tocht

2017-04-07
Duiven, Emmerich, Duiven
70 km

Na het lezen van het boek ‘Grenspassages’, wat gaat over de Liemers, het gebied waar ik woon en wat voor 1817 nog bij Duitsland hoorde, besluit ik een tocht te maken naar Schenkenschans. Je kon er heel vroeger  via Tolkamer komen maar na verplaatsing van de Rijn, kwam de Rijn tussen Schenkenschans en Tolkamer te liggen.

Schenkenschans dankt zijn naam aan de Nederlandse veldheer Maarten Schenk. In 1587 bouwde hij een schans en het dorp kreeg zijn naam ‘Schenkenschans. Na de verdeling van de Liemers, die voor 1817 bij de graven van Kleef en Gelderen hoorde, werd de Liemers bij Nederland gevoegd en bleef Schenkenschans, wat aan de andere kant van de Rijn was komen te liggen bij Duitsland. Tijd om dit stuk historie een te gaan bekijken.

Het zal voor mijn doen een korte rit worden. Ongeveer 70 km. Om 08:45 uur vertrek ik van huis, want ik wil met het veer om 10 uur naar Millingen over varen. De veerboot voor voetganger en fietsen gaat elk uur op het hele uur. Via Loo fiets ik over de dijk en passeer de Oude Rijn, die hier nu in het Pannerdenskanaal uitmondt. De Rijn begon voor het graven van het Pannerdens kanaal (1709) bij Tolkamer. Het Pannerdenskanaal is o.a. gegraven om meer water voor de Hollandse Waterline te hebben.

Na Pannerden verlaat ik de dijk en ga via de Kijfwaard. Twee steenfabrieken zijn nadrukkelijk aan de Rijn aanwezig. Om 09:33 uur ben ik bij het voetveer. Ik heb nog voldoende tijd. Het veer naar Millingen heeft de toepasselijke naam ; ‘Heen en weer 5.’

Ik ben de enigste vaargast. In Millingen ga ik bij AH eerst eten halen en daarna via de dijk naar Schenkenschans waar weer een pontje ligt. Ik moet zeggen, zou moeten liggen. Het dorpje zie ik aan de overzijde van de Alte Rhein liggen. De veerstoepen  aan beide kanten zijn ook nog in takt, maar er is geen veer. Wel zie ik auto’s aan de overzijde op een dijk rijden. Ik fiets noodgedwongen door. Vier kilometer verder bij Keken is een brug over de Alt Rhein. Ik heb het mij voorgenomen, dus dan maar 4 km extra over de dijk naar Schenkenschans. Het dorpje heeft ca 100 inwoners, is 3 ha groot. Het is omgeven door een hoge aarden wal en muren. Er is één hoofdstraat en een paar zijwegen, een kerkje en kerkhof. In een half uur heb ik alle straten en huizen gezien en kan ik weer 4 km terug fietsen. Bij het verlaten van het dorp zie ik een man met een hond en in het Duits vraag ik hem weer de pont is gebleven. Hij vertelt dat de gemeenteraad van Kleef voorjaar 2016 maart besloten heeft de pont te verkopen.

Weer terug in Keeken is de hangbrug in Emmerich nadrukkelijk in beeld. Ik passeer de brug en ga dan langs de Rheindijk naar Spijk en Tolkamer. Het recreatie gebied de Bylandt is een grote zand en grind uitgraving en nu is de waterplas ingericht als recreatiegebied, Begin april zie je nog geen recreanten, alleen maar fietsers en wandelaars.

Bij een picknicktafel zet ik mijn nieuwe tent op. Binnen een kwartier staat de tent. Het is nog even zoeken. Met een paar markeringen moet de tent in 10 minuten kunnen staan. Ook het inpakken oefen ik en vind de beste methode. Op de picknicktafel koop ik mijn Spaghetti en geniet van het eten en de rust. Ik word toch nog herkend door een inwoner van Duiven. Na het eten fiets ik richting Duiven en passeer bij het voetveer naar Millingen een groep van 12 dames die het Pieterpad lopen. De dames zijn in Braamt bij Doetinchem begonnen en eindigen een dagtocht in Millingen.
Ik fiets terug via Pannerden, waar op de dijk bij het veer naar Doornenburg twee man en vrouwen een broodje, kaasje en wijntje nuttigen. Een soort vrijdagmiddag afsluiten. Ik maak een kort praatje en fiets naar huis waar ik 17:35 uur aan kom. Leuke tocht in de Liemers en eindelijk Schenkenschans bezocht.

2017-03-30
Duiven- Rozendaal – Arnhem – Duiven.
40 km.

Foto’s van de tocht 30 mrt 2017

Rondje
Ik noem dit een kort ritje in de omgeving. Het is een stralende dag en ik heb met mijn vrouw geen discussie over welke jas ik moet aantrekken. Mijn schone, gewassen blauwe fietsjack mag ik aan. De eerste rit is naar de Lidl in Duiven. Daar haal ik een paar broodjes voor onderweg en een paar courgettes voor de spaghetti van vanavond. Mijn uitrusting is gelijk aan, als ik 3 weken weg ga. Niet dat ik alles nodig heb. Ik gebruik misschien 50 % maar je rest heb je ook nodig op langere reizen. Nu heb ik wel de stelregel, als je iets een week niet gebruikt, heb je het niet nodig. Zo heb ik in Parijs 2008 een prachtig bord weggegooid.

Avira

Ik fiets over het industrieterrein naar de brug over de IJssel. Naast de snelweg ligt een fietspad. En zo kom ik op de dijk naar Velp. Ik heb zicht op de afvalverbranding. Herinneringen komen boven; 1992, ik werd wethouder en een maand later werd collega wethouder Ben Thijssen ziek. De burgemeester zei dan moet jij voorlopig naar zijn portefeuille doen.

Ik wist nog van niets, dus dit kon er wel bij. Ik werd ook lid van de Raad van bestuur van de afval Verwerking Regio Arnhem. (Avira) De regio Arnhem was eigenaar van de verbrander. In het begin hoorde ik dingen waar ik nog nooit van had gehoord. Ook problemen kwamen. Dioxinen in de rook- gassen, milieu schade, protesten. Ik leerde snel bij. Nu is het een prachtige energiecentrale.  De warmte  wordt gebruikt voor stadsverwarming in Duiven, Westervoort en Arnhem. De verhalen en herinneringen spoken door mijn hoofd, maar ik ze de heuvelrug van de Veluwezoom. Maar 100 m hoog, maar voor Nederlandse begrippen flinke heuvels.  Ik kom langs kasteel Biljoen en dan via de Rozendaalselaan naar Rozendaal.

Rozendaal is met 1500 inwoners een kleine gemeente. In het verleden heb ik tegen de burgemeester Jan Hendrik Klein Nolekamp wel eens gezegd; “hier zou ik wel burgemeester willen zijn. Als je op koningsdag om 09:00 begint heb je een uur later alle inwoners een hand gegeven.” Het lijkt soms of de tijd in Rozendaal heeft stil gestaan. De openbare school is zo uit de tijd van Ot en Sien weggetrokken.

Iets verder is kasteel Rozendaal waar ik het voorterrein maar een op fiets. Vanaf daar eb je zicht op de schelpen galerij van ‘de Bedriegertjes’ Tijdens de rondleiding en het bezichtigingen van de schelpengalerij zette men sproeiers in de vloer aan en kreeg je natte benen. Ik weet dat nog te herinneren dat ik daar als kind met mijn ouders was, en dat is heel lang geleden. Na het kasteel loopt het fietspad langs de begraafplaats naar de Emma piramide en kom je op de Rozendaalseveld. In het bos daar naar toe wandelt een man en vrouw. De vrouw staat ineens stil en vraagt of ik ver weg ga. Ik vertel dat het een kort rondje gaat worden. Vrouw vraagt waarom ik dan de hele uitrusting bij mij heb. Ik vertel dat ik ook aan het trainen ben voor min zomertocht. Als ze daar op in gaat blijkt dat ze ook op de fiets naar Santiago is geweest en komende zomer naar Rome wil fietsen. het is dan wat stom om te zeggen;”daar ben ik ook vijf keer van of naar toe gefietst.” Ze vraagt of ik de route van Hans Reitsma ken. Snel geef ik haar een aantal tips en een visite kaartje, dan kan ze het op de website opzoeken. Het wordt een prachtig gesprek daar in het bos. Meen de tijd. Vooral als het leuk is. Toch ga ik verder en wens haar veel succes en doe het aanbod dat ze altijd informatie mag vragen.

Bij het Rozendaalseveld is het weer oppassen voor loslopende honden. Verder fiets ik alleen op de heide en het wordt tijd om mijn Lidl broodje te eten. Op een bankje aan de rand van de heide een ik alle tijd en geniet.

Na de heide kom je op landgoed Delhuyzen, een gebied waar ook Schotse Hooglanders het bos begrazen. Midden op de zandweg naast het fietspad ligt een imposante Schotse Hooglander te herkauwen. Ik ga op 3 meter afstand met de fiets op de zandweg staan. De stier met horens van meer dan een meter breed blijft liggen maar kijkt wel met wit in de ogen. Als ik rustig blijf en tegen hem praat worden de ogen ook weer rustig en gaat hij door met herkauwen. Geleidelijk aan schuif ik dichter bij en zit na 20 min op een meter van de herkauwende stier die heel rustig blijft. Ik kan prachtig foto’s en video maken en geniet van dit prachtige dier. Na een half uur ga ik rustig weg.

Een paar honderd meter verder is het verstrooiveld Delhuyzen en het monument voor het onbekende kind. Uit alle delen van de wereld staan hier manshoge stenen de alle de van de wereld moeten symboliseren.

Nu passer ik de brug over de A50 en kom door de bossen op de Koningsheide het bosgebied van de gemeente Arnhem. Bij de Waterberg ga ik door tunnels onder de A12 kruispunt de Waterberg door. Op mijn GPS staat nu een aanduidingen Glazen Plafond op een plek midden in het bos. Na enig zoeken kom ik op de plek en als ik naar boven kijk, hangt op 5 m hoogte een soort lamp aan kabels tussen de bomen. Wat is dit? Het juiste antwoord weet ik nog niet.

Nu ben ik in het bos achter het Nederland Openlucht museum. Ik ken daar een open plek in het bos waar ik mijn tentje wil opzetten. Er staan ook een paar picknicktafels en hier blijf ik de rest van de middag, kook mijn spaghetti en fiets tegen 18:00 uur weer naar Duiven.

De driedaagse route.

Foto’s tocht 23 en 24 mrt 2017

2017-03-23
Duiven – Meije
109 km

Winterjas
Het is weer de eerste meerdaagse tocht na de winter. Ondanks dat ik nu sinds september thuis ben, ben ik nog elke dag druk. Wel neem je meer tijd voor anderen. Ik word wat socialer. Eerder was het zo dat je iemand die je tegen kwam gedag zegde en dan al gauw zei :”Ik moet naar de volgende afspraak”. Nu heb ik geen volgende afspraak en ik merk dat ik meer aandacht heb. Onthaasten! Net als tijdens een fiets- of pelgrimstocht, niets moet. Zoals ik ook op de eerste dia van mijn lezing heb staan ; Een Burn-out duurt langer dan een pelgrimstocht’ Herstel van een Burn-out duurt wel een jaar. Dan denk ik weer aan de prachtige tekst boven de deur van de kerk in Zuidbuurt bij Zoeterwoudedorp.
Neem de tijd,
Neem de tijd voor je zelf,
Neem de tijd voor een ander,
Neem de tijd voor God.
De eerste drie kan ik geheel onderschrijven. De vierde aanmoediging vind ik persoonlijk.
Maandag heb ik alles al na gekeken en in de vier tassen ingepakt. Het is wat twijfelachtig. Vandaag voorspellen ze zon, maar in de morgen uren is het toch nog fris. Ik besluit mijn zomerjack aan te trekken met daaronder een vest en nog een paar lagen. Genadeloos word ik door mijn vrouw afgestraft. “dit kan niet. In de jas zitten vlekken en die jas is veel te dun”, zegt ze met veel overtuiging. Daarna zoek ik de winterjas weer op en later op de fiets ben ik haar dankbaar. Ondanks de zon is het nog koud in de morgenuren. Koude handen! Koude voeten! Niet klagen, er is toch niemand die het hoort en ik wilde het zelf, zo vroeg in het seizoen.
Het begin van de dag is wat vreemd. Om 08:45 uur fiets ik met volle bepakking weg naar het industrieterrein, waar ik samen met mijn opvolger, wethouder Ton Spaargaren een bedrijfsbezoek heb bij Palazzo. Om 10:00 uur zijn we klaar en kan de tocht echt begin. De natuur in.

Direct zie en hoor ik het. De Kievit is terug en scheert over het bouwland. Als ik boven op de brug over de IJssel in Westervoort fiets, hoor ik in de uiterwaarden de grutto roepen. De weidevogels zijn terug uit hun zuidelijk winterverblijf. Het is voorjaar.

Rijncruise boten  langs de kade in Arnhem.

Op de Rijnkade bij Arnhem is het voorjaar ook de merken. Alle luxe Rijncruise schepen liggen weer aan de kade, te wachten op gasten voor een reisje langs de Rijn. Mijn reisje langs de Rijn houdt op na de Mandelabrug en via Onderlangs kom ik bij Marieëndaal waar het fietspad langs het spoor richtrichting Ede loopt.
Snel maak ik een foto van de waterval in de Klingelbeek, één van de vele beken die van de heuvelrug naar de Rijn stromen. Op het fietspad kan ik de route tot Maarsbergen volgen. Steeds kan ik langs het spoor over fietspaden. Na Oosterbeek ( ook een naam van een Beek) gaat het fietspad door de bossen tot Wolfheze. Hier is de psychiatrische inrichting en had het treinverkeer nogal eens oponthoud. Tegenwoordig noemen ze dat in de trein ; Een aanrijding met een persoon. Ik heb machinisten gesproken die het niet meer aan konden. Ook sprak ik een machinist die het van zich afzette door te zeggen, misschien heb ik ze wel geholpen met iets wat ze graag wilden. Machinisten praten daar niet vaak over, om dat bijna niemand het onderwerp aansnijdt. Ik heb dat wel een paar keer gedaan en dan komen de verhalen. Met die verhalen in mijn hoofd fiets ik door naar Ede.

Aan de rand van Ede staan de muren het oude ENKA gebouw ( Enka was een productnaam van AKU , Algemene Kunstzijde Unie. Ze maakten sponsen en zemen). De muren moeten als monument nog blijven staan. De muren moeten straks onderdeel van een nieuw gebouw worden. Daar moet een woonwijk komen en zowaar aan de rand, in het bos worden huizen gebouwd.

In Ede haal ik bij Lidl boodschappen. Krentenbollen, kaas en melk. (houdbare melk. Verse melk wordt door het schudden zuur). Ik kan vooruit en heb genoeg eten voor onderweg.
In Ede zijn een paar tunnels onder het spoor door gekomen. Nu is mij GPS even de kluts kwijt en ik ook. Ik wil oversteken en sta op de rijbaan, als er een figuur met auto met lage bumpers aan komt en direct begint te gebaren, welke maf hier op ‘zijn’ rijbaan staat. Ja, dat ben ik dus en ik trek een onschuldig gezicht en maak met de handen gebaren van onschuld. Ik mag met nog meer misnoegen van hem de rijbaan oversteken. Het zijn van die; ‘Alleen op de wereld’ figuren met een kort lont en nog minder verstand. Geen uitleg of discussie beginnen, want dan brand het lontje nog sneller op en komt de ontploffing. Daarvoor is mij de dag te mooie. Bekijk het maar!
Veilig kom ik aan de noordzijde van het spoor en kan door tot Veenendaal de Klomp. Het valt mij op dat de wilde Narcissen overal in de berm in bloei staan en hoe verder ik naar het westen kom hoe meer Narcissen er in de bermen staan. Zo mooi!
Bij Veenendaal, De Klomp moet ik naar de dijk van de Hier is men een nieuw bezoekerscentrum aan het bouwen. De Grebbelinie was bedoelt om de Veluwevallei onder water te zetten. In de Tweede wereld oorlog is op de Grebbeberg hevig gevochten met de Duitsers. De linie heeft echter niet onder water gestaan. Over de dijkjes van de linie fiets ik richting Maarsbergen.
Daar kan ik niet verder langs het spoor en moet via de Piramide van Austerlitz die ik in XXX bezocht. Wat ik in Zeist wel herken is het gebouw van de voetbalbond KNVB. Daarna gaat het door villawijken naar de Bilt. De radartoren van KNMI is ook zo’n landmark. Voor mij staat KNMI voor ons weerbericht. Dat was dan het weerbericht voor morgen, wat we vaak zelf ook wel konden voorspellen aan de hand van windrichting en wolken. Het mooiste oude gezegde wat ik ooit van Koos Teerling, de robbenjager uit Usqeurt leerde was; Ruimende wind en uitgaande vrouwen zijn niet te vertrouwen. Ik geef alleen zijn gezegde weer, maar onderschrijf het niet. Met uitgaande vrouwen heb ik geen ervaring. Ruimende wind draaide naar het noorden en dan kwam er vaak noordwester storm. Nu leefde Ko bijna altijd op het Wad en had op zijn Lemsteraak geen radio (1967). Hij keek naar de wolken en de windrichting. Hij voorspelde slechtweer vaak goed. Ruimende wind en zo kom ik over de Biltstraat in Utrecht.

Lente 
Ik herken het gebouw van de faculteit voor de diergeneeskunde en het gebouw voor pathologie, waar ik maandelijks met Jan van Haaften naar toe ging, om dode zeehonden of ander wild te laten onderzoeken. Verhalen en herinneringen die een boek waard zijn komen boven.
De tocht gaat door de binnenstad van Utrecht. Aan de Stadsbuiten gracht zitten mensen op de steiger in de zon. De boten voor het Dick Bruna, Mijntje museum liggen langs de kade. Meisjes praten met elkaar en op de achtergrond bloeien de Narcissen. Het is lente.

Snelle reparatie hulp.

Na het passeren van de snelweg A1 die in een tunnel loopt, kom ik in Leidsche Rijn bij Station Utrecht Terweide. Hier staat een jongetje van 10- 12 jaar te prutsen met de ketting van zijn fiets, die er is afgelopen. Uit zijn rugzak steekt een hockey stick. Mijn gevoel als barmhartige Samaritaan komt boven en ik zet mijn fiets neer. Ik zeg hem dat ik hem zal helpen. In één beweging zet ik de fiets op de kop, leg de ketting op het voortandwiel voor en daarna achter. Wel

Hij kan weer fietsen

vraag ik de jongen een paar foto’s te maken. Ik probeer nog zijn ketting te spannen, maar dat lukt niet met het beperkte gereedschap wat ik bij mij heb. Hij kan weer fietsen en ik heb een gevoel van een padvinder die zijn goede daad voor die dag heeft gedaan. Een paar honderd meter verder is een winkelcentrum en bij AH haal ik mijn eten voor vanavond. Ik weet nog niet waar ik terecht kom.

Die tocht gaat verder langs de buitenkant van Harmelen waar ik langs de Oude Rijn fiets. Bij  Woerden-Zegveld kom ik bij het riviertje De Grecht. In het begin van de weg stond wel aangegeven dat er een pont zou zijn, maar je weet ook niet wat de alternatieve route zou moeten zijn en zo kom ik bij het trekpontje over de Grecht. Het is een zelfbediening pontje. Je zet de fiets op de pont van 4×2 m en daar staat een draaiwiel en op eigen kracht moet je het pontje langs een ketting naar de overkant draaien. Gelukkig komt er iemand naar mijn kant, want ik zou niet weten hoe ik pontje leeg naar mijn kant zou krijgen.

Piet Potlood
Na Woerden kom ik in het Groene Hart. In de verte zie ik de “watertoren De Meije.. Ik heb er bijna 100 km op zitten en dat is te voelen. In Meije aan de rivier De kromme Meije maak ik foto’s van de watertoren, die bekend staat als Piet Potlood, vanwege zijn uiterlijk wat op een potlood lijkt.

Watertoren Piet Potlood in Meije.

Nu op weg naar de camping Hollandse Boerderij. Ik weet niet of de camping open is. Als ik er niet terecht kan heb ik een alternatief op een picknickplaats aan de Kromme Meije op een paar honderd meter van de camping.

Ik bel aan en het enthousiasme van mijn komst is zo groot, dat ik mij direct welkom voel.
De vrouw van de camping geeft nadrukkelijk aan dat ik de eerste fietsende gast van dit seizoen ben. De camping is nog niet open. Een stukje gras is voor mij voldoende. In de groepsaccommodatie, die nog schoon gemaakt moet worden, is een toilet en douche. Wat een vriendelijk ontvangst voor een persoonlijk tarief van vijf euro, met een plaats aan de uitgebaggerde waterpartij en tussen de kinderspeeltoestellen. Na het opzetten van de tent begin ik met koken. Een manlijke Pauw komt bij mijn tentje en hij blijkt krentenbollen best lekker te vinden. Tot 2 meter komt hij naderbij. De konijnen blijven op grotere afstand. Na het eten is het donker en ik maak van 20:00 tot 07:00 uur een lange nacht. Het lichaam heeft na 109 km wel rust nodig!!

De GPS gegevens van deze dag.

23 maart 2017
Mije-Haarlem
88 km

Fietssleutel
Ondanks dat ik een lange nacht heb gemaakt, ben ik toch pas om 7:30 uur wakker. Ik heb heerlijk geslapen. Diep in de mummie slaapzak met alleen het gezicht vrij, een autoruit scherm met zilver folie onder het luchtbed en de kou heeft geen vat op mij. Nu moet ik er uit en naar het toilet en de douche in de groepsaccommodatie van de Hollandse boerderijcamping in Meije. Volledig gewassen en een schoon fietshemd dan ben ik klaar. Nu nog inpakken van de bagage. Je krijgt een soort systeem bij het inpakken. Alle hoesje zitten in de zak van de tent. Die gaat op de kop en in begin met de slaapzak in de zak te proppen. Daarna het opblaaskussen en dan het luchtbed. Als eerste gaan de slippers in de tas, dan de slaapzak, het kussen en het luchtbed. Tas 1 rechts achter is klaar. Tas twee met het eten heb ik gisteravond al dicht gedaan. In tas drie, links voor, gaan de toiletspullen en dan kan die tas ook dicht. Als wat batterij, oplader of lampje is, gaat in tas vier, rechts voor. Overige dingen als leesbril, telefoon en fietssleutel, die in het zijvakje van de tent zit gaan in de stuurtas.

De Pauw was ook al vroeg wakker.

Je leert het wel als je een keer vergeet je fietssleutel uit het vakje te halen. In 2008 op weg naar Santiago de Compostella, op een camping aan de Loire, had ik alles al op de fiets en het sleuteltje zat in mijn ingepakte tent.
Dan moet je het tentje weer uitpakken etc. Niet iets waar  je ’s morgens vrolijk van wordt. Nu zeker niet want het tentje is nog wat nat en erg koud. Camping Hollandse Boerderij bedankt voor de leuke ontvangst en de overnachting

Limes
Langs de Kromme Mije kon ik weer bij de Oude Rijn die in de Romeinse tijd de Limes heette en de noord grens van het Romeinse Rijk was. Via Zwammerdam kom ik in Alphen aan de Rijn en ga langs de westkant langs het Aarkanaal. Het is zonnig weer een alle sporters, maar vooral moeders met kinderwagens zijn buiten. Blijkbaar een natuurdrang om met de baby of kind de buitenlucht op te zoeken. Bij de Zegerplas vind ik een bankje

Zegerplas bij Alphen aan de Rijn

en begin 09:36 uur aan mijn ontbijt. Ik word door menig wandelaar smakelijk eten gewenst. Tien minuten later zit ik al weer op de fiets en ga door de buitenwijk van Alphen aan de Rijn tot de Heimanswetering en dan via Woubrugge, Ofwegen en Hoogmade. Plaatsen waar ik nog nooit van heb gehoord met boerderijen aan de weg. Vaak uit eind 1800.

Leiden
Via Leiderdorp kom ik door het centrum van Leiden langs het stadhuis. Zeer oude gebouwen geven aan dat het een oude stad is. Ik ben weer blij met mijn GPS die mij de route aangeeft. Zo kom ik door prachtige parken en zonder problemen door de binnenstad op weg naar Valkenburg en Katwijk.
Via de monding van de Oude Rijn ga ik de Duinen in op weg naar Noordwijk. Grand Hotel Huis ter Duin is een echt groot hotel. Ik verwacht dat een overnachting hier duurder is als in mijn tentje. De goedkoopste kamer is 120 euro. Voor die prijs doe ik liever in mijn tentje de ogen dicht.

Standbeeld van Koningin Wilhelmina in Noordwijk.

Verder langs de boulevard met het standbeeld van Koningin Wilhelmina . Wat omschreven staat als : KONINGIN
WILHELMINA Zoals zij op 4 april 1940 in Noordwijk de gelegerde troepen inspecteerde. Onthuld op 7 mei 2000 door ‘De Soldaat van Oranje’ Mr Erik Hazelhoff Roelfzema. Aangeboden ter gelegenheid van het 15-jarige jubileum van de HOTELS van ORANJE .

Damherten
Na Noordwijk ga ik de duinen weer in en kom langs het zweefvliegveld ‘Het Langeveld’. Midden op het veld lopen een tiental Damherten. Vorig jaar liepen er ca 3600 damherten in de Amsterdamse waterleidingduinen. Met toestemming van de Rechter zijn er vorig jaar 738 stuks afgeschoten. De damherten doen het blijkbaar al jaren goed in de duinen. Het korte gras op het zweefvliegveld laten ze zich in het voorjaar goed smaken. Damherten, Latijnse naam Dama Dama konden van oorsprong uit uit Klein Asie en zijn door de Romeinen in Europa ingevoerd.
Na de duinen bij De Zilk en Vogelenzang kom ik langs bollenvelden met Narcissen die  in bloei staan. Het is nog vroeg maar toch al een kleurrijk gezicht. Om 14:15 uur sta ik aan de Heerenweg in Heemstede bij Petrus van der Pol voor de deur. Gisteren heb ik hem een bericht gestuurd, maar ik kreeg geen reactie. Petrus heb ik in 2010 op mijn fietstocht Rondje Nederland Leren kennen. Hij maakte Pollebollen en zijn tuin staat er mee vol. Helaas is Petrus niet thuis.

pim
De Pollebollen in de tuin van Pierre van de Pol. Trio Pim Jacobs Rita Reys en zijn broer.

Urban Sketcher
Wel thuis is  Anne Roos Oosterveld. Vorig jaar ontmoette ik haar in Antwerpen waar ze zat te tekenen op het plein voor het stadhuis. Na een goed gesprek hebben we via Facebook contact gehouden en nu mag ik haar opzoeken in haar atelier in het centrum van Haarlem.

Studie tekeningen van Anne Roos

Ze begroet mij hartelijk en zegt direct, zet de fiets met alle tassen maar binnen. Door de brede deur van wat vroeger een werkplaats was kom ik in haar atelier. Ze maakt tekeningen, maar nu is ze bezig met een ontwerp voor een platenhoes. Aan gespreksstof over de tekeningen en sessies met de Urban Sketchers hebben we niet te klagen. We hebben er zo een uur opzitten en dan moet ik toch op weg naar de camping in Velzen-Zuid.

Dicht
Het is een natuurcamping waar ik 17:10 uur aan kom. Op het huisje waar receptie is hangt een briefje met een telefoonnummer als er niemand is. Ik bel het nummer en krijg Daphne aan de telefoon. Ik leg uit dat ik kom overnachten.
“Maar we zitten nog dicht”, zegt Daphne.
“Ik heb alleen een stukje gras nog” leg ik uit.
“Maar wij hebben ook geen sanitair en water”, geeft ze aan.
“Geen probleem water heb ik bij mij. “
” Dan zoek maar een plekje”, zegt ze.
“Ik zal als netjes achter laten”.

Camping nog dicht.

Ik kan uitzoeken en sta in alle rust op  Natuur Camping Schoonenberg Daphne Walker en Mike Snijders bedankt voor de gastvrijheid. Ik kom nog eens terug.
Het ritueel van tent opzetten en eten koken begint en 20 uur kruip ik in mijn slaapzak in ‘Hotel Mijn Tentje’. Morgen op weg naar Schiphol.

23-03-2017
Velzen-Zuid – Schiphol
27,5 km 
Schiphol – Duiven met de trein

Als ik rond 07:00 uur wakker word hoor ik de vliegtuigen al weer van Schiphol opstijgen. Het bos is rustig en de vogels zingen hun morgen lied. Het is tijd om op te staan en in te pakken. Wassen hoeft vanmorgen niet. Het laatste water heb ik gisteravond voor de spaghetti gebruikt. Als ik vanmiddag thuis ben kan er wel weer wat water over het gezicht. Na een half uur inpakken kan ik om 08:15 uur de camping af fietsen. Op Driehuizerkerkweg fietsen al veel jongeren naar gymnasium Falisenum. Deze weg is de LF 1, de landelijke fiets route van Den Helder naar Zeeland. De jongeren fietsen er al knap luchtig bij. Ik zit nog lekker in mijn winterjas en hoef niet stoer te doen naar andere fietsers.

Bij Velzen zuid moet ik door een tunnel onder de Parkweg door. Velsen-Zuid ligt aan de zuidkant van het Noordzeekanaal. Bij de aanleg van het kanaal ging kanaal midden over de plaats Velzen.
Na Velzen-Zuid gaat de weg langs het Noordzeekanaal en ik passeer de Wijkertunnel van de A9

Na een half uur fietsen komt de container terminal van Amsterdam in zicht. Grootte opslagtanks staan tot de rand van het terrein.  Iets verder is het Spaarnebos met Droompark Spaarnwoude. Er staan heel veel huisjes, maar wat hier te dromen is, is mij niet duidelijk. Wel ruik ik een sterke chemische lucht. Toch is het bos prachtig, als je het nog sterkere geluid van de stijgende vliegtuigen bij weg denkt. Binnen drie minuten stijgt het  volgende vliegtuig al weer op van een van de zes startbanen van Schiphol.

Mijn kampeerplaats op de privé camping.

Bij Halfweg en Zwaneneburg kom ik langs de Haarlemermeerringvaart te fietsen. Het is 09:56 uur, ben bij Lijnden en tijd om wat te eten. Meestal zoek ik een bankje dan zet ik de fiets met mijn tas met eten voor mij en dan kan ik zo de voorraad uit de tas halen. Als het klaar is stop ik weer alles in de tas. Voor vertrek kijk ik nog een keer rond en vooral niets op de tassen leggen want dat vergeet je . Het nogmaals rond kijken heeft vorig jaar al opgeleverd dat ik mijn fototoestel nog op de picknicktafel zag staan. Het eten bestaat vanmorgen ook weer uit krentenbollen met kaas en nog de laatste melk. Nu de laatste kilometers naar Schiphol.

Privé regelaars
Toch kom ik weer een bijzondere situatie tegen. Langs de Schipholweg, op de N232 bij Badhoevedorp is het fietspad verlegd. Het werk is blijkbaar nog niet klaar. Eén werkman is naast het fietspad iets aan het aansluiten. Aan de andere kant van het fietspad op 3 meter afstand staat een minikraantje die grond verzet. Op het fietspad staan twee verkeersregelaars en met uitzondering van mijn persoon op de fiets is er in heinde en verre geen fietser te bekennen. De nu voor mij persoonlijke verkeersregelaars geven mij een teken dat ik door kan rijden. Het mag wat kosten, maar zoveel veiligheid met persoonlijke verkeersregelaars heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kan er wel om lachen en vergeet een foto te maken. Bij Badhoeve dorp ga ik rechts de Sloterweg op. Het is een doodlopende weg voor auto’s. Fiets mogen wel langs de Koningin Maxima kazerne van de Koninklijke Marechaussee. Na de goed beveiligde kazerne loopt links af een fietspad de met een fietstunnel onder de A4 door loopt. Daarna moet ik nog door de Schiphol tunnel  en kom dan aan de westzijde van de aankomsthal. Het is druk met Japaners die hier op de bus naar de Keukenhof stappen.

Donker
De uit en ingang is opgeleukt met bakken met bloeiende tulpen om vast in de stemming te komen. Ik wandel met mijn fiets met tassen door de aankomsthal naar de kaartautomaten van de NS. Bij alle automaten staan rijen met mensen. Ik heb wel een OV-kaart maar ik moet wel voor 6,10 euro een kaartje voor de fiets kopen. Ik sluit maar bij een rij aan en wacht op mijn beurt. Als ik eenmaal een kaartje kan kopen is de tekst in het Engels maar ik vind de fietskaartjes en wil met de pinpas betalen. Ook nu heb ik weer een probleem met de betaling. Het toetsenbord zit ver naar achteren in de automaat en daar is het zo donker dat de cijfers niet te zien zijn. De eerste keer gaat de code al fout. In Rotterdam heb ik het te vaal geprobeerd, dat de pas blokkeerde. Dat zal mij niet weer gebeuren. Ik kijk om en zie een jonge dame en vraag haar of ze de cijfers kan lezen. Met moeite lukt het haar en ik zeg haar dat ik normaal nooit mijn pincode noem, maar nu doe ik het toch maar. We kunnen er beiden om lachen. Dat was dan ook het laatste vermakelijke. De eerst trein naar Arnhem heeft 15 minuten vertragingen en valt gewoon uit. De volgende trein gaat tot Utrecht en zit nu nok vol en in Utrecht is na het overstappen het probleem nog groter. Men staat of zit op de trappen en er is nauwelijks een doorgang en daar sta ik tussen met mijn bepakte fiets. Ik pak mijn eigen krukje en heb zo een eigen zitplaats naast de fiets. Vanaf Driebergen zie ik de route langs het spoor tot Arnhem die ik twee dagen daarvoor heb gefietst. Rond 13:00 uur ben ik in Duiven en kijk terug op een tocht met veel belevenissen.