2018 Pisa-Rome-Napels

Panoramafoto Pietersplein in Rome. ( vraag iemand een foto een panoramafoto met de iPhone te maken. Sta rechts in beeld en vraag langzaam naar links op te nemen. Nadat je rechts uit beeld bent fiets je achter de fotograaf langs en ga je Links nog een keer in beeld staan. Met snel fietsen moet het ook 3 keer lukken.

Voor de zesde keer naar Rome, dan moet er toch iets zijn dat je trekt. Of je bent echt niet goed in je hoofd. Nou, laat ik het laatste uitsluiten, dan is er iets wat mij trekt! Er zijn vele wegen die naar Rome gaan en ik heb weer een aantal nieuwe wegen gevonden.

De vliegreis van Schiphol naar Pisa is geboekt. Ook de retourvlucht van Napels naar Schiphol. De dagtochten staan gepland.

Ik vlieg op woensdag en ben om 15 uur in Pisa. Ik reken voor het gemak een uur voor het weer op orde maken van de fiets en om 16:00 uur fiets ik naar de camping. De daarop volgende dagen heb ik in een tijdlijn staan.

1-woensdag: Vliegveld Pisa – Camping Pisa 5 km
2-donderdag: rondrit Pisa – Volterra 95 km
3-vrijdag: Volterra – San Gimignano 30 km
4-zaterdag : San Gimignano – Roccastrada 85 km
5-zondag Roccostrada – Proceno 91 km
6-maandag rondrit.
7-dinsdag Proceno- Saturnia Thermen 80 km
8-woensdag Saturnia Thermen- Riva Dei 31 km
9-donderdag Riva Dei -Rome 92 km
10-vrijdag  rondrit Rome
11-zondag rondrit Rome – Kerk der Friezen.
12-maandag  Rome – Foce Verde 88 km
13-dinsdag; Foce Verde – Mondragone 79 km
14-woensdag  kust – Napels Rione La Solfatare 78 km
15-donderdag rondrit Napels.
16-vrijdag Rione La Solfatare – Pompeï 37 km
17-zaterdag; rondrit Pompeï
18-zondag; fietsen naar de top van de Vesuvius.
19-Maandag; Vliegveld Napels – Schiphol 28 km

Totaal 844 km daarbij komen nog de verschillende rondritten op de zogenaamde rustdagen. Ik verwacht rond de 1100 km uit te komen.

Foto’s van de tocht.

 Foto-album Pisa-Napels-Pompeii

14 augustus 2018
Duiven Amersfoort met de trein.
Fietsen; Amersfoort-Oudekerk aan de Amstel
50 km

Afscheid
Het vertrek vanuit Duiven is toch altijd weer een ervaring op zich. De planning is dat ik 21 dagen onderweg ben en ca 1100 km ga fietsen. Natuurlijk is mijn is mijn vrouw bezorgd want ik fiets alleen en zal ook alle problemen zelf moeten oplossen. De enige verplichting die ik heb is dat ik elke dag even moet bellen. Afspraak is dat het tussen 17 en 20 uur is omdat ik overdag de telefoon meestal uit heb staan.

De buren komen kom ook om 09:00 en gezamenlijk zwaaien ze mij uit.  Ik heb besloten om vandaag al naar de omgeving van Schiphol te fietsen om zo morgen vroeg op tijd op het vliegveld te zijn.

Het eerste deel van de reis gaat met de trein naar Amersfoort en vanaf daar begin ik te fietsen via Hilversum, Vinkeveen en dan naar Oudekerk aan de Amstel. Nederland is een prachtig fietsland en ook vandaag geniet ik weer van de natuur en het plassengebied. Ik heb een boerencamping uitgezocht in de polder met een vrij uitzicht, kilometers verder is  Amsterdam en de Johan Kruijf Arena te zien.

Het is ook vandaag de laatste test van de uitrusting en zoals gebruikelijk kook ik mijn spaghetti. Dit ritueel zal ik de komende 3 weken ook elke dag hebben.

…………………………………………………………………………………………………………….

15 aug 2018
Oudekerk aan de Amstel -Schiphol
Vliegveld Pisa – camping Pisa
ca 25 km

Zoals gewoonlijk ben ik om 07:00 uur wakker en drie kwartier later klaar om te vertrekken. De camping is nog in rust. Ik fiets langs de Amstel en onderweg zou een pontje zijn, maar dat vaart alleen rond het middaguur.  Er zit niets anders op dan maar langs de Amstel verder te fietsen tot Ouderkerk aan de Amstel. Daar kan ik de Amstel oversteken. Dan blijkt Ouderkerk aan de Amstel toch heel leuke oude straatjes met huizen te hebben.

In Amstelveen doe ik de laatste keer boodschappen. Ik koop krentenbollen en kaas. Een kleine hoeveelheid gebruik ik als dagvoorraad in de hand bagage. De rest gaat in Schiphol in de verzamelzak.  Via het Amsterdamsebos kom ik op Schiphol-oost. Het is echt zoeken om de juiste route te vinden. Bij een brug ga ik wel 2 keer heen en weer  voor ik het idee heb, dat ik echt goed zit. Als ik langs het hek van het vliegveld en Mc Donalds fiets weet ik dat ik goed zit en vanaf hier ken ik de weg.

Aan de zijkant loop ik, met de fiets aan de hand de aankomsthal in. Mensen kijken en je ziet ze denken, ‘waar komt die vandaan’. Ik vraag nog even waar ik zou moeten inchecken en dat blijkt weer helemaal aan de andere kant op de eerste etage te zijn. Ver genoeg om te fietsen, maar doe ik toch maar niet!

In de buurt van de incheckbalie zoek ik een rustig plekje om mijn fiets reisklaar te maken. Trappers er af en het stuur recht. Het stuur rechtzetten kost nogal wat kracht. Dan gaat de plastichoes er over en ik bind alles met tyraps vast.

Alle metalen delen gaan in de verzamelzak samen met 3 tassen, de tent en mijn krukje. Het geheel, de fiets, verzamelzak en de handbagage gaan op een bagagewagentje en zo ga ik in de rij staan in in te checken. Daar geef ik de verzamelzak.  Die 18 kg weegt. De fiets krijgt stikkers en ik moet ik de fiets bij de  balie grote bagagestukken inleveren. Nu moet ik zelf door de controle. Zonder problemen ben ik 11:30 uur door de controle.

Mijn vlucht staat gepland om 13:40 uur. Op het aankondigingsbord wordt een vertraging van 7 minuten aangegeven. Daarna gebeurt er van alles. Iemand van het grondpersoneel zegt bij een andere balie, dat men niet weet waar het toestel is. Ook mijn vliegtuig komt niet. Berichten komen binnen; Al het radioverkeer van Schiphol met de vliegtuigen is uitgevallen. Men kan niet landen. Mijn vliegtuig is naar Eindhoven uitgeweken. Voor het toestel terug is op Schiphol is het 15:10 uur  en met bijna 3 uur vertraging gaan we 16:10 uur op weg naar Pisa waar we 18:00 uur aankomen.

Alles staat nog scheef. Ook de toren van Pisa

De bagage komt al snel maar ik heb nog geen fiets. Na wat vragen blijkt men de fiets in de vertrekhal te zetten, waar ik de fiets tegen een pilaar kan vinden. Nu moet ik de fiets weer optuigen. Al snel merk ik dat zowel het voor- als achterwiel een slag heeft. Ik stel de remmen wat bij en kan toch fietsen. Met de handpomp pomp ik de banden op en fiets om 19:00 uur de stad in. Bij een benzinepomp haal ik snel wat benzine. Via de straat langs de scheve toren ga ik naar de camping. Tent opzetten, koken en 21:30 uur naar bed.

……………………………………………………………………………………………………………..

15 aug 2018
Pisa – Volterra
76 km

Verkeerd

De routes die ik elke dag ga fietsen maak ik thuis, maanden van te voren. Soms pas ik de route aan en zo iets moet ook met de route van vandaag zijn gebeurt.  Om 8 uur ga ik van de camping. Het eerste stuk is naar het vliegveld. Onderweg ga ik bij een benzinepomp de banden op 5 atmosfeer brengen. Gisteren heb ik ze met het handpompje wat op spanning gebracht, omdat de banden in het vliegtuig leeg moeten zijn.

Na  5 km kom ik op een industrieterrein en dan blijkt dat mijn route over het spoor verder gaat. Echter, de overweg is met hekken afgesloten. Daar kan ik niet over. Verder op is ook geen overweg, alleen een oprit van een snelweg. Ik twijfel, soms mag/moet je in Italië over vierbaans wegen. Na een kilometer op de vluchtstrook fietsen weet ik dat het niet mag. Menig auto maakt het mij dat met toeteren duidelijk. Terug kan niet. Dat is nog gevaarlijker. Ik fiets uiterst rechts op de vluchtstrook en na 3 km kan ik bij het vliegveld van de snelweg. Ik wil graag snelweg!

Maar nu moet ik een nieuwe route zoeken. Als ik richting  de opkomende zon in het oosten fiets moet ik weer op de route komen. Op mijn gevoel fiets ik naar het oosten. Soms kijk ik op de GPS of ik in de buurt van mijn route kom.  Het gebied waar ik door fiets is vrij vlak  en  bij  Collesalvetti  ga ik echt naar het oosten, door een heuvelland met veel wijngaarden. Om 10:45 uur ga ik ontbijten in het dorp Cenaia en zit ik naast de kerk. Het ontbijt zijn Nederlandse krentenbollen.

Na ca 4o km kan ik  bij Ponsacco de route weer oppakken. Dat fietst een stuk rustiger. Links in het oosten zie ik de bergen van de Toscane. Van de stad Ponsacco gaat het redelijk vlak door het dal. In het westen zijn ook heuvels en daarachter ligt de kust. Mijn doel ik Volterra. De Sr 439 is een redelijk drukke provinciale weg. Toch geniet ik van het uitzicht en de vrijheid. De temperatuur loopt al weer redelijk naar de 30 graden.

In la Rosa zie ik om 13:45 een supermarkt. Ik koop drinken, water, groenten en vlees. Het is mijn avondeten, want ik weet niet of ik weer een winkel zie.  Ik heb eigenlijk al weer 3 uur op de fiets gezeten en ga nu kijken of ik een rustplek in de schaduw kan vinden. Het is  5 km verder. Langs de weg staat een verkoophuisje wat gesloten is. Er staan stoelen buiten en in de schaduw van het huisje ga ik eten en drinken en neem een half uur pauze. Dan wil ik al weer verder. Volgens mijn route moet ik dadelijk op een kleinere weg door een dal met de rivier Era.

Berg op

Nog een flink stuk omhoog naar de stad Volterra.

Het begint al licht te klimmen en heel in de verte zie ik boven op een berg een grote stad. Dat zal dan wel Volterra zijn. Het is maar 10 km verder. Ik fiets nu op 95 m hoogt en moet nog 400 m klimmen. De haarspeldbochten zie ik al op mijn routekaart. Het is de eerste beproeving. Ik adviseer altijd om niet aan het einde van de dag aan een beklimming te beginnen, maar hier volg ik het advies niet op en moet nog 8 km omhoog.

Het hart maakt al snel overuren en regelmatig moet ik stoppen tot de hartslag weer normaal is. De hele route gaat omhoog. Op het laatste stuk heb ik een prachtig uitzicht over de gereden bergroute. Na 1:30 uur klimmen kom ik om 16:09 uur bij de camping. Ik heb het gehaald en de vermoeidheid is al snel vergeten. Mijn werkdag van 8 uur fietsen zit er op

De camping in Volterra ligt ca 1 km buiten de stad. Het is een perfecte camping met veel en ruime plaatsen. Na de heftige klim heb ik geen puf meer om nog verder berg op naar de stad te gaan. Ik blijf op de camping.  Mijn buren met een grote tent zijn Engelsen. Ik heb geen contact met ze, maar ze groeten wel.

In de loop van de middag beginnen ze in te pakken. Blijkbaar gaan ze morgen weg. Ze lijken heel ontspannen en drinken een glaasje wijn. Zij gaat bij hem op schoot zitten en heel lief drinken en praten ze met elkaar.

Ik zit bij mijn tentje met een roestvrij stalen bekertje met een wijntje. Ik zit alleen op mijn krukje. Zou ook niet kunnen met iemand op schoot.  Begin maar mijn spaghetti te maken en kan ik lekker koken en eten. Ik weet niet waarom maar de tijd vliegt om en rond 21:00 uur is het donker en ga ik slapen. De eerste dag was heftig.

……………………………………………………………………………………………………………..

18 aug 2018
Volterra-San Gimignano
37 km

Twee steden tocht.
Het lijkt een korte route, maar de tweede dag direct een lange zware bergetappe  maken is ook niet goed. Op gebruikelijke tijd van 8:00 uur van de camping vertrokken.  Het is nog ca 1 km naar de stad en ook nu moet ik direct al weer klimmen tot  bij de stadsmuur .

Een moment van stilte om te denken aan alle mensen die mij dierbaar zijn.                                      Basiliek Kathedraal Di Santa Maria Asunta

Door de poort kom je in de oude stad Volterra; Stad van Albast. Ik fiets door straatjes en over prachtige pleinen. In de Basiliek Kathedraal Di Santa Maria Asunta  zoek ik een  moment van stilte.

In stilte heb aan  iedereen gedacht die mij lief is of  het moeilijk of zwaar heeft. Ook het vervolg van mijn tocht heb ik overdacht en de hoop uitgesproken dat ik veilig in Pompeii mag aankomen.

De vele winkels met Albast zijn prachtig, maar alles is te  duur en te zwaar op de fiets.  Na nog een paar fietsrondjes door de stad heb ik een redelijk beeld van deze bijzondere stad. Aan de rand van de stad is een busstation en daar blijf ik tot 10 uur zitten. Ik heb een prachtig uitzicht over het dal en verheug mij op de afdaling. Berg af is echter te kort.

Is dit verantwoord

Ondanks dat ik naar het dal ga moet ik bij Monte Terzi op 461 m toch weer klimmen , op de Sr D69.  Ik had de keuze uit twee wegen naar San Gimignano. Ik heb besloten,  de Sp 63, een smal weggetje, berg op langs landbouwgronden  te nemen. Na 3 km op de Sp 63 gaat mijn route rechts over in een half verharde weg. Verder op gaat het door het bos, kan ik op mijn GPS zien. Na ca 5 km kom ik dan op de weg naar San Gimignano. Doe ik dat?

Mijn ‘grote keien tocht’ in het bos naar een droge rivierbedding  van de Botro Di Castelvecchiomet

Ik Besluit het te doen.  Na  1 km kom ik bij een verlaten boerderij.  De half verharding gaat over in een zandpad wat berg af het bos in gaat.  Wat te doen ik kan nog fietsen en in het bos is een Etrusken dorp uit ca 800 jaar voor Christus. Ik kom niemand tegen en de zandweg wordt  een weg met losse keien. Steeds meer twijfel ik. Ben alleen en hier komt zelden iemand. Is dit verantwoord? Maar, terug ken ik de slechte weg en moet ik weer omhoog. Ik ben nu maar een paar kilometer van de weg naar San Gimignano af. Ik neem het risico. Ik daal in het bos naar een droge rivierbedding  van de Botro Di Castelvecchiomet. In de bedding liggen grote stenen en rotsblokken. Ik bedenk : ‘als ik hier wat krijg zal het lang duren voor iemand mij zal vinden’. Of mijn telefoon nog bereik heeft bekijk ik maar niet.

Na de rivierbeding in het bos loopt het pad met grote keien berg op. Ik moet de fiets duwen en het is heftig zwaar. Regelmatig rusten. Dit is zwaarder dan gewoon bergop fietsen. Na 2 km ‘grote keientocht’ kom ik bij een muur met daarachter een boerderij. Hoera, de bewoonde wereld.  Langs de muur kom ik bij een wijngaard, waar ik een paar trosjes druiven op peuzel. Er is ook een schuur, een Quart met een jachtgeweer staat buiten.  In de schuur tref ik een jonge man en vraag ik naar de weg naar San Gimignano. Hij kijkt of hij Jezus na de opstanding op een fiets ziet. Hij heeft blijkbaar nog nooit een fietser hier gezien.

Hij zegt dat het een privé landgoed is. Ik vraag om water. De kraan buiten heeft grondwater, maar dat is beter als niets. Hij kijkt mij met grote ogen na. Bij de boerderij zie ik mensen bij het zwembad liggen. De boerderij Il Gaggio is agrotoerisme. Vanaf de boerderij loopt een 2 km grindweg naar de verharde weg en dan heb ik deze gevaarlijke route achter mij.

Op de route omhoog zie ik al snel San Gimignano.  Stad met de torens. Dromen toeristen lopen de stadspoort in en uit. Ze kijken ook vreemd naar mij. Als ik de winkels bekijk zij de eerste levensbehoeften; tassen en schoenen.  Ik fiets rustig tussen de toeristen, door de grote stad. Rond het centrale plein zitten de terrassen vol. Naast een terras tap ik bij een openbare kraan mijn waterflessen vol. Op het terras drinkt men mineraalwater en ik ga op zoek naar een winkel. Twee keer fiets ik de stad door en vind alleen een klein winkeltje waar ik worst koop. Het wordt mij te druk in de stad met al die toeristen en ga op weg naar de 3 km verder gelegen camping.

Het is een camping met goede voorzieningen en ik trakteer mij , na de ‘grote keientocht’ op een flesje wijn uit de campingwinkel. Het was een korte, maar zeer heftig tocht die gelukkig goed gegaan is.  Om 16 uur sta ik ingericht en na een douche en een wijntje ga ik eten koken en slapen. De conditie is perfect en wat heb ik vandaag weer veel mooie dingen gezien en veel beleefd. Morgen lange tocht naar Roccostrada. Ik wil vroeg vertrekken.

——————————————————————————–

18 aug 2018; zaterdag
San Gimignano- Roccostrada.
86 km

07:00 uur van de camping in San Gimignano vertrokken. Eerst lekker bult af, maar er zijn altijd wel nieuwe cols. Uiteindelijk kom ik op de weg sp 36 bij El Grazie, de weg  naar Val Di Elsa. In het dorpje staat op een parkeerplaats een houten huisje en ik zie een man met waterflessen lopen. Het blijkt een automaat te zijn. Nog nooit gezien, een watertaphuisje. Twee soorten water zijn verkrijgbaar, gewoon plat water en water met koolzuur. Kosten 20 cent voor 3 liter. Het gewone water is gratis.

Val Di Elsa is een redelijk grote stad. Ik moet in de stad de route aanpassen omdat er éénrichtingswegen zijn en moet op gevoel rijden, maar dat heb ik al meer gedaan en zo vind ik de route en een grote supermarkt.
Het is zaterdag en de voorraad eten moet ik op peil brengen. Zonder eten en drinken kun je niet fietsen. Het is wel extra gewicht naar het moet. De stad uit gaat langs een rechte vlakke weg, naar natuurlijk blijft dat niet zo. In het bos zit een nieuw gevaar; Een aanval van Daasvliegen. Ondanks dat ik bijna 20 km fiets weten de Daasvliegen nu bij te houden. Op twee plaatsen wordt ik gestoken. Met gevolg, een dikke lip.

Onderweg zie ik een bord; Sienna  18 km . Dan herken ik  plaatsen, toen ik in 2014 de omgekeerde route fietste.
Ik ga de bergen weer in, de toppen zijn 450 tot 480 m. Het dorp Monticiano is zo’n bergdorpje met een centraal plein. Ik herinner mij nog 2014. Ook toen moest ik van de andere kant naar het dorp berg op.
Na dorp uit gaat bergaf naar een landbouwgebied en onderweg kom ik langs het resort waar 2014 overnachtte. Ik weet de prijs van 100 euro nog. Maar ook het feit dat er een fiets in het zwembad stond.

Nu moet ik klimmen naar Roccostrada en dan nog 5 km berg af naar een boerderij. Een adres wat ik  van Geert-Jan Schrijner kreeg. Het is een agroboerderij met veel gasten. Goed advies. Ondanks 35 graden heb ik toch 85 km gereden. Ca 3.5 l water gedronken. Vanavond wijn en diner op de boerderij. Tentje staat naast het zwembad. Ik ben blijkbaar wel bijzonder, want iedereen weet al wie ik ben en waar ik heen ga. Ze kijken verbaasd. Blijkbaar komt hier nooit een fietser. Was wel al om 15.30 uur binnen.

Monia Thx for all.

Die avond kan ik mee eten. De tafels staan buiten en voor mij is een apart tafeltje gereserveerd. Monia spreekt Engels en met haar kan ik de zaken bespreken. Vele malen komt men eten en wijn brengen. Steeds zet men een nieuw bord neer. Weet niet wat er komt. Ook dat was weer bijzonder. Vanmiddag kreeg ik ijskoffie. Nog nooit gehad. Aan het einde van de avond ga ik afrekenen, omdat ik morgen weer vroeg weg ben. Eerst krijg ik nog een Grappa en de totale kosten voor de overnachting en het eten is 20 euro. Ik maak nog een foto van mij en Monia Rechi en ze zal mij op Facebook volgen. (heeft ze trouw gedaan) Monia Thx for all.

——————————————————————————–

19 aug 2018 zondag
 Roccostrada-Proceno
96 km

Ging het gisteren de laatste 5 km berg af, nu moet ik het weer omhoog richting Roccostrada. De ochtend gym is de voorbode van een zware dag.

Ik heb vannacht niet al te best geslapen. Het was al tegen 22:30 uur voor ik na het eten naar de tent ging. Mijn tentje staat wat scheef en dan is het een kunst om op je slaapmatje van ca 60 cm breed te blijven. Toch was ik weer op tijd weg en begon dus met de klim naar Roccostrada en dan de afdaling naar Paganico, waar in het dal ook de autosnelweg loopt.

In het dorp is op zondagmorgen een bakker open. In de vitrine ligt een soort pizza brood en dat wijs ik maar aan. Het is mijn ontbijt en middagmaal.

Nu begint het lange stuk weg naar Santa Fiora . Het is zondagmorgen en dan zijn de wielrenners weer onderweg en ze groeten vriendelijk.  Het eerst deel gaat door uitgestrekte wijngaarden en klimt flink. De laatste kilometers gaan flink omhoog. De omringende bergtoppen zijn tot 1050 m. Toch kom ik na  50 km in Arcidosso. In een parkje neem ik een half uur rust. Langer wilde ik ook niet blijven, omdat ik nog 40 km redelijk berg op moet. En het was direct klimmen. In het plaatsje Santa Fiora is feest en ik fiets het dorpsplein op. Direct ben ik weer de nieuwe attractie en men bekijkt mij. Ik besluit maar verder te gaan.

Bij Selva heb ik een alternatieve route gevonden. Er staat wel een bord verboden voor fietsers, naar het scheelt een stuk fietsen. Na 2 km kom ik langs een verlaten klooster en daarna worden de wegen erg smal en slecht. Na 4 km besluit ik terug te gaan.  Dan maar weer omhoog langs de berg. Mijn water begint door het vele drinken schaars te worden. Er zijn geen huizen, maar er stroomt water uit een pijpje in een vat. Er staat bij dat het niet gecontroleerd is. Ik test het zelf wel en het is heerlijk koud en vooral lekker water.

In Monti Azzuro, de naam zegt al dat het op een berg ligt, ben ik op het hoogste punt. Ca 80 km heb ik gereden, maar er dreigt een onweersbui, die ik in het dal zie aankomen. Ik zit te wachten in een parkje met uitzicht op het dal. Ik moet nog 16 km maar wil geen risico nemen. Een bewoner van het stadje staat ook buiten te kijken en hij maakt duidelijk dat de bui langs trekt. Dan begin ik toch maar aan het laatste stuk van 16 km.

Zo’n 3 km voor mijn bestemming kom ik toch weer in een heftig onweer met veel regen. In de rotsen naast de weg is een kleine nis waar ik droog kan staan.  Bijna 45 minuten schuil ik daar en maak dan het laatste stuk van de route naar de boerencamping in Proceno af.

De ontvangst door Dariano en Marina is hartelijk. Het is de vijfde keer dat ik ze bezoek en dan ben je een bekende. Ik krijg groenten, eieren en wijn en kan dan beginnen met het opzetten van de tent en het koken.

Een paar uit Rome heeft een kamer op de camping. Ze komen met de hond langs en de vrouw heet Elisabeth, heeft 2 kinderen van 16 en 19 jaar en ze spreekt goed Engels. Dus moet ik men verhaal vertellen.

Ben blij dat ik op de camping ben. Bij controle van fiets blijken mijn remblokken totaal versleten. Ik had ze al iets strakker gezet, maar ik mag geen risico nemen. Morgen moet ik proberen  een fietsenmaker te vinden. Dariano zegt dat er in Acquapente, ongeveer 16 km van de camping, in de stad een fietsenmaker moet zijn. Dat wordt mijn opdracht voor morgen.

20 aug 2018 maandag
Proceno-Acquapente 
31 km

HG doet wat het belooft. Rustdag op boerencamping; Agriturismo Fattoria Fanciola in Proceno. Stalend weer, 35 gr. En dan moet ik aan mijn vrouw denken ( ook wel vaker hoor) Al vroeg draait de wasmachine en bij de eerste zonnen stralen hangt de was gesorteerd buiten.
Dat gevoel heb ik nu ook! Van de kinderen een flesje ‘HG op reis’ gekregen Je kunt het voor alles gebruiken, voor gewoon wassen tot de hoofdwas.
Ik stop alles in een emmer warm water. HG schuimt geweldig. Uit voorzorg laat ik het inweken.
Toch is mijn gevoel niet goed. Mijn vrouw doet het anders. Bij het uitspoelen en uithangen weet ik het weer. Thuis moet ik bont en wit gescheiden houden. Nou ja, HG doet wat het belooft. De was is echt schoon. Maar ik heb nu meer ‘Unicolor’ aan de lijn hangen. Toch ben ik vanuit mijn hangmat trots op mijn was.

Veel toeristen hebben alles gezien maar niets beleeft. Ik beleef elke dag wat. Gisteren naar Auapendente naar een fietsenwinkel .

Rustig aan doen is ook wel prettig en zo fiets ik om 9:45 uur eerst naar het dorp Proceno. Het is een voor mij bekende route en ik weet ook waar welke winkel is. Bij de groente winkel koop ik fruit en groente voor vanavond. Dan gaat het berg af naar de via Cassia SR 12. Voor Acquapente moet ik nog wel een paar flinke haarspeldbochten maken voor ik in de stad ben. Direct begin ik maar een voorbijganger die uit een koffiebar komt vragen of er een bikeshop is. Hij gaat zelf terug naar de koffiebar om het daar te vragen. Nee, is zijn antwoord in de stad is geen fietsenmaker. Wel in de volgende stad maar dat is nog zeker 30 km verder. Ik fiets langs de hoofdstraat en vraag nog maar eens en men verwijst mij naar het pelgrimsinformatie centrum.  De pelgrimsroute voor lopers komt door Acquapente. In het centrum staan twee jongeren die redelijk goed Engels spreken. Ook zeggen dat er geen fietsenwinkel is. Wel noemen ze een naam waar auto accessoires te koop zijn en die winkel heeft soms ook onderdelen voor fietsen. Dit is weer een sprankje hoop en ik ga zoeken.  Toch kan ik niets vinden. Dan maar vaker vragen. Ja stapje voor stapje kom ik verder en dan zie ik de shop. Een oudere man en vrouw zitten buiten. Maar nu nog duidelijk maken wat ik nodig heb. Ik wijs de remblokken aan en de vrouw staat op. Hoera herkenning. Ik loop met haar mee en wat een leuke winkel met overal spulletjes, kamertjes volgepakt. Ze pakt 2 paar remblokken. De duurdere wil ik wel ze zijn 15 euro per paar en direct neem ik nog een paar. 30 euro maar veiligheid gaat voor alles en ik zal nog vaak moeten remmen voor ik in Napels ben. Tevreden fiets ik nog door de stad en koop spaghetti, olijven en melk. Om 13:40 ben op de camping en begin te luieren de middag vliegt voor bij en rond 17:00 begin ik weer met het koken.

——————————————————————————–

21 aug 2018 dinsdag
Proceno

Rustdag

0 km.

Nu begin ik met de reparatie van de fiets. Van Dariano heb ik een tang gekregen om de spaken te spannen. De fiets zet ik op de kop op de tafel en zo kan ik goed werken, maar eerst moet de slag uit het achterwiel. Hier begint de cursus improvisatie. Ik heb aan de waslijn wasknijpers en die ga ik gebruiken en met twee stok en de wasknijper heb ik een afstandsmaat. Er zit een flinke slag in het wiel en ik ben zeker een uur bezig voor ik tevreden ben, de remblokken plaatsen is zo gebeurt en het voorwiel lijn ik ook nog uit. Ik kan weer veilig verder.

——————————————————————————–

22 aug 2018 woensdag
Proceno-Kust bij Montalto Di Castro
94 km

Op de gebruikelijke tijd om 06:30 uur op de fiets. De rit gaat naar de kust, maar eerst moet ik nog door de bergen naar Sorana  en dan door naar Pitigiano ook zo’n bergdorpje. Ik verbaas mij er over dat er zoveel kleine auto’s bij de ingang van het dorp langs de weg staan. Als ik het dorp in fiets is het duidelijk waarom. De huizen en straten zijn tegen de bergwand gebouwd en de straten zijn alleen te voet bereikbaar. Men moet de auto wel langs de weg laten staan.

Als ik de bergen verlaat kom ik in een landbouwgoed zonder dorpen. Hier ga ik even van de route af om de ruïnes van de Etruskenstad Vulci  te bekijken in het Parco Natalistico Archilogico Vulci te bekijken. In Castel Abbadio is een museum en daar bekijk ik de geschiedenis van deze stad die 800 jaar voor chr al een belangrijke stad was die handel dreef met steden rond de Middenlandsezee. Het is maar een bezoek van een uur maar toch genoeg om een beeld te krijgen van de vroege beschaving in dit gebied.

De eerste volgende stad  waar ik kom is Montalto Di Castro. Belangrijk is dat ik benzine haal voor mijn kooktoestel. Bij een benzinepomp staat een Franse auto en de bestuurder staat te tanken. Zowaar hij spreekt Engels en ik vraag hem een halve liter benzine. Als ik hem een euro wil geven wil hij de absoluut niet hebben. Ik bedank hem hartelijk, nadat ik natuurlijk heb moeten vertellen waar de reis heen gaat.

Ik de lokale supermarkt haal ik mijn boodschappen en moet dan nog ca 10 km fietsen om aan de kust bij een camping te komen. De eerst camping blijkt een prive camping te zijn en die nemen geen passanten. 500 m verder is wel een camping en daar is plek zat. Het is een typische kust camping met veel vaste plaatsen en een slechte staat van onderhoud. De prijs van 25 euro is ook belachelijk voor deze camping, maar ik heb een plaats voor de nacht.

——————————————————————————–

23 aug 2018 donderdag
Montalto Di Castro- Rome

109 km

Civitavecchia

Het wordt vandaag een lange rit naar Rome, daarom ben ik al vroeg weg. De route is vlak en gaat door het landbouwgebied. Overal zie ik vrachtwagens die palletkratten vol watermeloenen ophalen.

De stad Civitavechia is een zeer grote havenplaats. In de haven liggen super grote Cruiseschepen. Ook is er veel overslag van nieuwe auto’s de blijkbaar per schip aankomen en daarna op enorme parkeerplaatsen staan tot ze verder gaan.

In de stad haal ik bij de DeutscheBank 150 euro. Het is altijd weer spannend of je het goed doet. Ik heb maar één giropasje en als ik dat kwijt ben is er echt een probleem. Deze geld automaat heeft wel een andere bijzonderheid. Er gaat een klepje omhoog en dan ligt 30 seconden het geld in het bakje. Gelukkig las ik de tekst op het scherm en dan wil je toch wel snel je geld pakken. Nu kan ik weer een aantal dagen verder.

De route langs de kust gaat door badplaatsen met soms mooie uitkijk op de zee. Bij Ladispoli  ga ik op de Via Aurelia Ss1 richting Rome. Het is zeker nog 30 km naar de stad. De weg gaat soms over in een vierbaanssnelweg. Toch blijf ik er maar op fietsen blijkbaar mag het.

Ik zie ook nog een herdenkingsbordje van een verongelukte wielrenner.

Als ik Rome in kom is er een camping aan de westkant van de stad. De camping ligt mij te dicht aan de weg ik besluit naar de mij bekende camping Flaminio te gaan. Maar eerst naar het St Pietersplein bekijken. Het geeft toch weer een prachtig gevoel om voor de zesde keer op de fiets in Rome te komen. Rustig zit ik van 15 tot 16 uur op mijn krukje tegen een paal en de fiets staat naast mij. Als ik wat foto’s maak valt mij een windroos op en de schaduw van de obelisk op het plein is de zonnewijzer. Wat blijkt twee keer per jaar valt de schaduw naar het noorden en dat is precies op 21 april en vandaag op 23 augustus. Toeval ik weet het niet en een Amerikaan wil weten wat de betekenis van de zonnewijzer is. Mijn verworven kennis deel ik.

Bij de supermarkt voor de camping haal ik boodschappen en het veldje voor de tenten is snel gevonden mijn buren een man en vrouw uit Nijmegen zijn ook vandaag aangekomen ze zijn half juli uit Nijmegen vertrokken. Ook een man vrouw uit Drachten

Bericht van mijn Facebook

Best FB vrienden ben een beetje onder indruk van alle reacties over mijn aankomst in Rome. Daarom nog een uitzonderlijk foto van vanmiddag op het St Pietersplein. De Oblisk midden op het plein is ook een zonnewijzer en vandaag kwam ik aan op 23 aug. en ik vond de markering . 23 aug. Het hoogste punt van de zomer is begonnen. Gelukkig zijn de temperaturen nog boven de 30 graden in Rome en kan ik er goed tegen .Mijn steen waar iedereen aan voorbij liep. Een Amerikaan zag het en ik mocht het zijn vrouw uitleggen.

109 km

——————————————————————————-

24 aug 2018 vrijdag
Rome
31 km

Mijn rondje gefietst op de antieke renbaan Circus Maximum in het hartje van Rome. Wat een ervaring!

24 aug. Eerst de was gedaan. Dan Ale en Durkje Groen uit Drachten van advies voorzien, hoe naar het St. Pietersplein. Kort voor het plein zie ik ze weer. We lopen het plein op. Ze omhelzen elkaar. Na wat foto’s laat ik ze aan hun emoties over. Wel moeten we eerst met Indonesische nonnen op de foto. Blijkbaar zijn we bijzonder. Tot 13 uur kijk ik toeristen, of ze kijken naar mij. Dan op de fiets de stad in, Pantheon, oude stad, Colosseum en dan Circus Maximum waar de wagenrennen in de oudheid in de oudheid werden gehouden.
Ik kon het niet laten; rondje gefietst. Geen publiek maar wat een ervaring. ( stond nergens dat het niet mocht. De renbaan ‘ 621 m  lang en 118 m breed , de  accommodatie had plaats voor 250.000 toeschouwers.
Via het fietspad langs de Tiber terug naar de camping. Rondje 29 km

 

——————————————————————————-

25 aug 2018 zaterdag
Rome
35 km

Er zijn momenten, zoals vandaag in Rome. ‘Somewhere over the Rainbow’ mijn gemoed sloeg vol. Waar ben ik naar op zoek? Heb al zoveel mooie dingen gezien. Vince Campa speelde voor mij en bracht wat los. Toch weer een moment om niet te vergeten. Maar ook de leuke gesprekken met mijn buren Mai Eikmans en Henk van de Logt uit Nijmegen , die van NL naar Rome zijn gefietst.

Ik heb ook deze keer geen muntje in de Trevi fontein gegooid. Of ik nu nog weer in Rome kom, wie weet!

Zonder vaste route ik door Rome gefietst, hoor ik in de Joodse wijk vanaf een terras roepen:’ He Henk, Henk.! Dus mijn buren uit Nijmegen. Die stad is zo groot en toch kom je elkaar weer tegen.

——————————————————————————-

26 aug 2018 zondag
Rome
32 km

Kerk der Friezen

Om 09 uur vertrokken van de camping naar de ‘Kerk der Friezen’ direct naast het Vaticaan. Om 10 uur begon de uitleg van de geschiedenis van de kerk. Om 10:30 uur de Mis door bisschop Hurkmans gecelebreerd. Weer een moment dat ik vaker meemaakte, maar ook weer diepe indruk maakte. Na de Mis kregen 7 pelgrims de zegen en een persoonlijk woord van de bisschop. Zo vertelde hij (wat ik in een mail had geschreven) dat ik voor de 6e keer een pelgrimstocht naar Rome maak en dat de laatste zou zijn. Hij vergat te zeggen dat ik gezien mijn leeftijd van 74 jaar denk dat het genoeg is. In de bijeenkomst na de Mis dachten mensen dat ik een ziekte had en het daarom mijn laatste tocht zou zijn, maar morgen verder naar Napels en dan….? Wel nog samen met bisschop Hurkmans op de foto.

Daarna weer een uur op het plein gezeten. Kijken naar mensen. Zo mooi! Dan de stad in op zoek naar de Trevifontein. In 2009 een muntje in gegooid met de wens om eens in Rome terug toekomen. Blijkbaar te veel geld, want het werd 6 x. Nu maar niets gegooid.
Voel mij weer sterk voor het laatste stuk naar Napels.

——————————————————————————-

27 aug 2018 maandag
Rome- Lido Latina
94 km

Mijn laatste tocht gaat weer deels langs Tiber. Om 8:00 uur uit Rome vertrokken. Links en rechts kijken in de spits. Gelukkig kende ik de route en kwam zonder problemen op de Via Appia antica. De oude weg naar het zuiden is een soort openluchtmuseum, maar de straatstenen zijn zo groot dat je hele stukken moet lopen. Soms loopt er een klein pad naast de weg. Na 5 km verlaat ik de via Apia Antica en naar de Via Appia Nuova   langs vliegveld Ciampino naar het buitenverblijf van de Paus; Castel del Fonso ligt prachtig met uitzicht op de Middenlandsezee .

In Albano Laziale raak ik de kluts (route) helemaal kwijt volgens mijn GPS zit ik op de route door de stad, maar zo ineens houd het op. Ik ga 3 keer terug naar de hoofdroute en dan weet ik wat het probleem is. De hoofdroute gaat in een tunnel onder de stad door en die tunnel is verboden voor fietsers. Dan maar op hoofdroute naar de stad en kijken of ik een alternatief kan vinden. Volgens mijn kaart moet ik naar Cecchina en ik vind een verkeersbord met die naam er op. Toch ben al snel weer op een andere route en ik besluit dan maar op mijn gevoel naar Cechina te fietsen. Het lukt maar heeft wel veel tijd gekost.

Onderweg op zoveel velden met overgebleven watermeloen gezien. Waarom zou men die niet meenemen. Ik besluit om maar eens één van dichtbij te bekijken. Die was misschien wel iets te klein maar ik heb er nog heerlijk van gegeten .

Na 90 km kom aan de kust in Ludo Di Latina. De hele kustlijn van de plaats staat vol met huizen en hotels. Er zijn meerde campings dus dat moet lukken. De eerste camping is vol en praten helpt niet. Ze laten mij niet toe. De volgende camping ook vol met vaste staanplaatsen. Toch zie ik naast de receptie een open plekje en wijs dat aan. Ik mag er staan. Geen luxe maar wel en camping met toilet en douche. Morgen verder!


28 aug 2018 dinsdag
Lido Latina-Pineta
100 km

Vanmorgen om 7 uur vertrokken uit Lido Latina. Onvoorstelbaar wat een lichaam kan! 100 km gefietst. 6:30 u bewogen en 1:20 u gestopt.
Het gebied aan de kust heeft heel smalle duinen. Daar achter grote tuinbouwgebieden met plastickassen. Eerst in Borgo Grappa brood en melk gehaald. Het lichaam moet wel brandstof hebben.

Bij Terracina wordt mijn route ineens snelweg en moet ik zoeken. Gelukkig loopt de nieuwe route parallel. Bij Greta wordt het grandioos mooi en ik fiets hoog langs de bergen, wel met 5 tunnels maar toch met mooie vergezichten over de baai.  Zo mooi?

Nu op camping bij Scauri onder de dennenbomen op 100 m van het strand. Op deze camping heb ik ook in 2014 gestaan.

Plaats genoeg voor een overnachting.

Morgen nog 80 km naar Napels.


29 aug 2018 woensdag
Petina- Pompeïï
105 km

Om 7.00 uur fiets ik langs de weg achter de kustlijn Ook hier zijn weer tuinbouwgebieden, maar ook nog veel campings in de bossen.

Via de SS7 richting Napels. Van een plaatsgenoot in Duiven heb ik het adres van zijn broer gekregen. Hennie Erdhuizen  zei je komt er vlak langs. Op de kaart kan ik het plaatsje vinden en het is misschien 10 km om, maar soms moet je van gebaande wegen af gaan en wat anders doen. Dan zijn er toch weer onverwachte dingen die een wijziging van het plan nodig maken. Mijn route blijkt ineens een snelweg te worden en ik moet een totaal andere route gaan zoeken. Ik laat het plan van het bezoek maar varen. De juiste route is wel even belangrijker. Rond het middaguur besluit ik op een kleine parkeerplaats langs de weg te gaan eten. Ik heb het zicht op een winkel met fruit die regelmatig bezoek krijgt. Op enig moment komt iemand met een emmer uit de winkel en loopt langs mij op en gooit de inhoud met bedorven fruit iets verder in de berm. Als ik verder ga en die hoop afval beter bekijk is wel duidelijk dat dit niet de eerste keer is. Overal langs de wegen ligt in verhouding tot Nederland veel afval en het blijft gewoon liggen en niemand ruimt het op.

Ik ga nu de voorsteden van Napels in en dat is ook langs de kant van de weg te zien. Overal staan jonge vrouwen met te korte rokken en te hoge hakken. Voor mij hebben ze geen belangstelling. In Pozzuoli is het opletten in het verkeer om op de juiste route te komen. Twee keer zit ik verkeerd en keer weer om naar de kruising. Bij aankomst in Napels wachte ook nog een verrassing. Hier loopt een bergrug tot in de zee en ik moet nog een flinke steile klim maken.

Bij Posellipo staat op de kaart een camping, maar wat blijkt, het is gewoon een woonwijk met straten tegen een heuvel en nergens is een camping te vinden. Noodgedwongen daal ik weer af naar de straat langs de zee met zicht op het Napels. Het is 13:30 uur en ik neem het besluit om door te fietsen naar Pompeï, dat wordt nog 30 km door de stad en voorsteden, maar daar weet ik zeker een camping. Zo komt er nog een flink stuk route bij en niet altijd even prettig. In de voorsteden Torre del Greco hebben we straten basaltstenen van 40 x 60 cm. Met de fiets zijn deze straten bijna niet te doen. Alles rammelt en toch moet je verder. Om 16:00 uur ben ik bij Pompeï en daar moet ook een camping bij het station zijn. Al wat ik kan vinden zijn parkeerplaatsen voor auto’s en bussen. Ik daal maar weer af naar de vertrouwde camping Spartacus vlak bij de hoofdingang van de oude stad Pompeï . Op bijna de zelfde plaats als vier jaar geleden zet ik mijn tentje op. Niet een echt rustige plek, want voor de camping ligt ook een straat met basalt bestrating.

16:30 uur ben ik veilig in Pompeï nu heb ik nog een aantal dagen om de omgeving goed te bekijken.

——————————————————————————-

30 aug 2018 donderdag
Pompeïï
xx km

Camping Spartacus.

Vandaag toch echt Pompei bekeken. 24 aug 79 na Chr. was de vulkaan uitbarsting en werd de stad met 3 tot 4 m as en puin bedolven. Ondanks de ramp hebben we nu een goed beeld van hoe men toen leefde. Alexandro de gids heeft het met een mooi verhaal duidelijk gemaakt. Daarom en selfie met hem en een foto van mij met als bijschrift; ‘ Het is een kleine stap, met bijna 2000 jaar geschiedenis!

Henk Nijland

Rustdag. Het lichaam is er niet aan gewend en is om 6:30 uur klaar wakker. Wassen, douchen en de was doen. Weer HG gebruikt, maar wit blijft grijs.
Op zoek naar eten in Pompei. Ik neem de fiets en vind dichtbij een Carrefour supermarkt. Zoveel eten. Ik zie een smakelijk soort meloen en koop een stuk. Op de camping vertaal ik het etiket. Blijkt een Pompoen te zijn. Niet te eten. Dan maar vanavond meekoken in mijn potje. Er is  niets doen.
Zit op 200 m van de ingang van het antieke Pompeï. Die op 24 aug 69 na Chr. door 4 m as van de vulkaan Vesuvius werd bedolven. ‘ Het is nu nog rustig om mij heen’
Waar ik dan naar kijk als oud wethouder verkeer. Er zit een gat in de weg ( in Italië overigens heel gewoon). Twee Mensen komen met een emmer koud asfalt. Stoppen het gat vol en rijden er een aantal keren met het wiel van de auto over. Klaar!

Rond Napels hebben ze straten met grote keien, dat is helemaal niet te fietsen. Het is een grote zone voor het testen van schokbrekers. Mijn fiets is er goed door gekomen.  De keien liggen er zeker al honderden jaren. Mijn achterste heeft ook veel te verduren gehad! Kan het echter niet bekijken.

Op camping Spartacus zijn ook caravans te huur. Sober ingericht met een tweepersoonsbed, toilet en wastafel.
Mijn tentje staat op enkele meter van zo’n caravan. Blijkbaar is het warm daarbinnen, de ramen staan open. Een man en vrouw ca. 40 jaar groeten mij en betrekken begin van avond de caravan.

Ik heb mijn eten op en 20:30 uur wordt het donker. Ik probeer maar te slapen. Rond 24 uur schik ik wakker van kreten van een vrouw.
Ik ben klaarwakker en luister. Het zijn geen noodkreten maar plezierkreten. Ik luister. Het zijn mijn buren ze bedrijven de liefde. Ze zeggen ook dingen tegen elkaar, maar ik versta het niet maar begrijp de aanmoedigingen wel.
Het liefdespel duurt voort. De open ramen laten mij en de omgeving meegenieten. Meer detail zal ik niet weergeven.
Ik heb mijn uren nachtrust wel gekregen, maar dit was een ervaring die ik nog niet had meegemaakt
….
Spin.
Vanmorgen; Een vrouw uit GB, volgens het camper nummerbord, trekt van schrik haar hand terug uit de elektriciteitskast. Heb ik weer; vraag in het Engels of ze een schok kreeg. Nee. Er zit een spin in de kast. Veel erger dan een schok gezien haar gelaat uitdrukkingen. Hoe erg dat is. Ik kijk in de kast, maar zie geen spin. Met een angstig gezicht wijst ze hem aan. O, het is de broer van Maxi, dus Mini en ik ben voor beiden niet bang. Trek de stekker er uit en geef hem haar, nadat ze hem goed heeft bekeken. Haar gezicht vertoont nog steeds angst. Iets wat ik niet heb, maar wel begrijp.
Mijn goede daad vandaag weer gedaan.

Vandaag een echte rustdag bij de tent. Schrijven en overdenken. Dan moet ik bekennen , alle Fb vrienden hebben mij de ‘ hemel’ in geprezen , maar ik moet nu een paar dingen rechtzetten; ik ben wel van Pisa naar Napels gefietst ;
Ik heb bij Pisa ca 5 km over de snelweg gefietst;
Ik heb onderweg druiven uit de wijngaard gepikt;
en vanaf het veld een watermeloen gehaald;
ik heb dagelijks 5 tot 8x in het openbaar, langs de weg staan te plassen.(3 tot 4 liter ) water moet er ook uit.

Ik heb alle Fb reacties nog een keer gelezen; kanjer, topper en geweldig, zijn de meest je gebruikte opmerkingen. Maar ik ben ook gewoon een mens. ‘s Nachts angstdromen. Mijn rem werkt niet meer berg af; mijn giropas komt niet uit de automaat en ook geen geld.
Komt goed! Rustig blijven.

Ik heb zoveel mooie mensen ontmoet en jullie reacties.
Het was een pelgrimstocht die ik op eigenwijze heb ingevuld. Veel van mijn emoties heb ik de voorgaande weken beschreven. Op de foto de voorkant van mijn stuurtas. Ik ben een Pelgrim op weg naar Rome.
Ik heb er weer over nadacht. God heeft voor mij de betekenis ‘GOED’. Geloof in het goede van een mens. Het goede zal ons verder brengen. Verder op de stuurtas een relikwie van de heilige Karel gekregen van Karel Schols
Jullie waren mijn ‘morele oplader’. Mijn vrouw wil ik bedanken voor de vrijheid die ze mij geeft, mijn kinderen en de vele bemoedigende en onder steunende berichten. Maar natuurlijk ook de fb vrienden voor de vele bemoedigende antwoorden

Nb.
Ik heb een lichaam als een jonge God, maar het zit in een oude verpakking.

—————————————————————————-

01 sept 2018 vrijdag
Pompei 
xx km

——————————————————————————-

2 sept 2018 zondag
Pompeïï
xx km

Fietsten berg op of de bus?

Vanmorgen om 09 uur op de fiets om de Vesuvius te beklimmen. Moet eerst ca 10 km door de voorsteden van Napels. Dan gaat het berg op. Ik klim als een Berggeit, maar dan ineens besef ik, dit moet ik niet doen. Dit is te gek. Ik ben al even aan het twijfelen en zoals men zegt’ bij twijfel niet inhalen. Ik keer om en ga via het station naar de camping
Gisteren hoorde ik dat je vanaf het station ook met de bus de vulkaan op kan. Ik hoef na 1000 km niets meer te bewijzen. Waarom niet met de bus? Ik fiets er langs om navraag te doen. Kosten 12 euro, maar zegt de dame van de ticket – verkoop, de fiets mag niet mee!
Ik kan er wel om lachen.
Op de camping ca 500 m van het station maak ik alles klaar voor de bustocht.

Binnenpraters

Ik koop een kaartje en de bus staat klaar. We rijden een stuk over de snelweg en dan gaat het berg op. Ik herken plekken waar ik vanmorgen ook was. Ik maak wat foto’s van de baai van Napels. Toen ik op weg ging zag de top in de wolken. Het is een heftige rit met haarspeld bochten. Soms moeten we stoppen om ruimte te maken. Motorrijders zetten de bus vast en moeten terug anders halen we de bocht niet. Steeds voor de bocht toetert de chauffeur; het werkt want andere bussen staan soms voor de bocht stil. Hoe hoger we komen hoe meer grijs. Ik ben in de wolken. Bij het eindpunt is verderop niets te zien. Vanaf daar is een wandeling naar de krater van 3 km. Kosten 10 euro voor het nationale park. Ik vind het best, er is niets te zien door de bewolking. Een uur loop ik rond. Mijn bus gaat 14:45 uur terug. Twee uur na aankomst. Dan zie ik na een uur een stadsbus naar Pompeï. Mensen stappen in en betalen. Doe ik ook euro 3,10 voor een buskaartjes. Terug via de zelfde route. Had ik op de heenweg ook kunnen doen. Was ik voor de helft van de kosten klaar.
Ben toch weer door die ‘binnenpraat mannen met kreten, ‘Manjefeike Tour’ binnen lokt. Dacht ervaring te hebben, maar ben ook gewoon toerist op de fiets.

Morgen terug!
Nu bezig met de voorbereidingen voor morgen, de terugvlucht. Nog 30 km door de stad naar het vliegveld. Een reis met vele verhalen die hier stopt.
Fb vrienden. Henk is even op weg naar huis. Nu naar vrouw en kinderen.

Nb : ‘ ik nam de witte kleding, ‘hagel wit’ mee, nu is alles een beetje grijs en ruikt vast niet lekker. Gelukkig heb ik een flesje met een geurtje voor de terugreis!
Fb vrienden leuk dat jullie mij volgden

Annelies van Delzen Heel erg bedankt voor je prachtige reisverslag
Ik heb ervan geleerd dat ik me door alleen mijn leeftijd nergens van moet laten weerhouden
Wens je een heel behouden thuisreis

3 sep 2018 maandag
Pompeïï- Vliegveld Napels
28 km

Ochtend spits.

Terugreis
Ik slaap onrustig en 06:30 uur stap ik uit mijn tentje. Het inpakken van de tassen moet nu iets anders. Wat als handbagage meegaat moet in een kleine tas, de rest gaat in een verzameltas. Het is 28 km fietsen door de voorsteden van Napels en dan in de ochtendspits. Het valt mij op dat alle auto’s wel blikschade hebben. Ik ben niet bang, maar je moet ogen voor en achter hebben en goed laten zien wat je wilt. Zo’n drukte ken ik in Nederland niet. En daarbij komt dat elke weg vol scheuren, grote keien of verzakte putten zit. Maar ook dit weer gehaald. Heb er 2:20 uur over gedaan en nu op het vliegveld wachten. Als de balie voor het inchecken open gaat begin ik gewoon naast de rij wachtende mensen met het inpakken van de fiets en mijn bagage. Ik heb al een bagagewagentje waar de ingepakte fiets op kan. Als ik klaar ben met inpakken sluit ik aan en het inchecken gaat probleemloos de dame wil nog wel dat ik voor de fiets betaal, maar ik maak haar duidelijk en kan een kopie laten zien van mijn boeking met de betaling voor de fiets. Ze is overtuigd. Na de controles en het instappen in het vliegtuig is het bloedheet binnen. Het toestel staat in de volle zon en de airco werkt niet. Voor het vertrek komt de piloot vertellen dat de airco nog niet aan kan. Eerst wordt motor één gestart met meer lawaai als normaal. Motor één is nodig om motor twee te starten, daarna zal de airco snel werken. Hij wenst iedereen een prettige vlucht. Ik zie sommige mensen bedenkelijk kijken. Ook voor mij is dit nieuw maar we gaan op weg. 

Dagelijks heb ik op facebook mijn reisverhalen beschreven. Van de ca 1300 volgers kreeg ik veel bemoedigende reacties Hieronder aan tal berichten van mijn Facebook.

Letty Wilmink Ik vind dat liggende mens zo schokkend. De wetenschap van die vulkaan en die bedolven mensen. Ik heb op Nisiros ( Grieks eiland) in een vulkaan gelopen. Er was een plek waar het borrelde. Heel eng. Stilstaan kon niet, dan smolten je schoenen aan de vl…Meer bekijken

Henk Nijland Was hier nabij ook . Ik heb op camping Solfoltara gestaan in een vulkaankrater, vader en kind daar omgekomen. Camping nu gesloten.

Gerrie Simons Waarom zet je jouw tentje ook zo dicht bij, dan kun je ook alles horen.

Henk Nijland Ze staan allemaal zo dicht bij.

Annemieke Kok Geweldige verhalen en belevenissen Henk, een plezier om iedere dag te lezen.

Henk Nijland Dank Annemieke Kok

Henk Nijland Heb ik ook daarom dat ik het deel wat ik meemaak. De titel heb ik al. ‘ lange Reizen , korte behalen.

Henk Nijland Het is een kleine stap, maar vanaf Pisa bijna 1000 km fietsen.

Yvonne Tönnissen Je maakt het mee hoor .
Leuk om je avonturen te volgen. Het verveelt nooit

Ineke Knuiman Je maakt heel wat mee op je reis Henk!! Respect voor je voor al die zware kilometers die je fietst, maar ook voor de manier waarop je verslag doet. !!

Marja Dijkhuizen Wat een geweldig verhaal weer. Jij maakt ook dingen mee. Niet te geloven. Geweldig

Wil van der Want-Sikking Wij zijn er ook geweest Henk erg leuk en toch indrukwekkend.

Ida Arendsen je kunt je verhalen zo bundelen en uitgeven geweldig.

Dianne de Geus Volgens mij heb je genoeg stof voor een boek

Lisette Verhoef Je maakt zo wel wat mee zeg!

Koos Kampschreur Weer een heel mooi verslag Henk! ‍♂️

Marco Holtus En dan denk je alles meegemaakt te hebben Henk.

Willy Engel Geweldig

·