2014 Tochten

Duiven – Uden
Uden-Eindhoven
Voorbereiding Liberation Route

John Frost brug in Arnhem.

…………………………………………………………………………………
Rondje Assen

…………………………………………………………………………………
Rotterdam – Halsteren
Halsteren-Breda

…………………………………………………………………………………
9-aug – 10 2014 Duiven-Alkmaar (fiets) 170 km

09 aug 2014 Duiven-Bovenkarspel (fiets) 130 km

Gisteren heb ik alles reisklaar gemaakt dus kan ik vroeg starten. Om 06.00 uur fiets ik de deur uit. Het is nog stil op de fietsroute naar Arnhem. Daar begin ik aan de klim naar de waterberg dan over het fietspad over de Koningsheide, langs vliegveld Delen naar Hoenderloo. Daar komt het volgende fietspad langs de schietterreinen van de militairen in Harskamp. Nog steeds kom ik niemand tegen. Op de heide bij Hoog Buurloo komen de eerste fietsers. Met een kleine aanpassing van de route kom ik langs het hoofdgebouw van Radio Kootwijk.  De radiozender op de lange golf werd in 1922 gebouwd voor het contact met de koloniën in Indië.

Radio-Kootwijk

Het zendgebouw heeft een zeer markante Art Deco uitstraling. Lang is de zender niet in gebruik geweest want men stapte over op de korte golf en daarvoor waren kleine gebouwtjes voldoende. Ik passeer een van de kleine zendergebouwen en fiets daarna langs het hoofdgebouw.

Nu verlaat ik de heide en fiets door de bossen naar Staverden wat omschreven staat als de kleinste stad van Nederland.  In de kasteeltuin maak ik koffie en heb mijn eerste rustpauze. Het is net 10 uur en ik heb al 50 km gefietst. Staverden behoorde bij de Graven van Gelre  en kreeg in 1298 stadsrechten. De stad heeft men nooit gebouwd, maar Staverden mag zich de kleinste stad ter wereld noemen. In de tuinen hoor ik de pauwen roepen. De witte pauwen van Staverden zijn een begrip.

Om 11 uur kom ik in Harderwijk  en in de stad is het druk, maar op de boulevard is het richting Dolfinarium nog drukker. Het is nog schoolvakantie en soms dreigt er een buitje. Dat is de dag dat mensen wat binnen zoeken. Ik zoek de drukte niet en fiets door naar Leleystad. Ik heb hier een camping uitgezocht. Net voor Leleystad kijk ik met verbazing naar een hoogspanningsmast. Ik tel vijf nesten en op drie nesten staan ooievaars. Die dieren hebben zich al aangepast aan de leefomgeving.

Maar als ik om 13 uur in Leleystad  kom en 90 km heb gereden is het mij nog te vroeg. Ik besluit de dijk naar Enkhuizen ook maar te fietsen. Het is eerst tijd om boodschappen te

halen en daarna bekijk ik de houten schepen in Bataviastad en begin dan aan de 20 km lange dijk. Nog maar net begonnen word ik ingehaald door een bepakte fietser. Even later haal ik hem in en wij komen aan de praat. Hij komt uit Nijmegen en wil het trekken met de fiets eens verkennen. Veel ervaring  heeft hij nog niet en al pratende fietsen we in een redelijk tempo naar Enkhuizen. Fietsen op of onder aan de dijk is niet altijd leuk. De stikt er van de kleine zwarte vliegjes en steeds heb je een vliegje in de mond of in je ogen. Aan het einde van de dijk nemen we afscheid. Hij gaat door naar een boerencamping. Ik wil Enkhuizen nog eens bekijken. Veel verder dan het pleintje bij de haven kom ik niet en op een bankje bekijk ik de wereld en heb regelmatig aanspraak.

Ook tracking fietser komt eens praten en we wisselen ervaringen uit. Tegen 17.30 uur ga ik op zoek naar een camping. Bij Bovenkarspel is aan de dijk bij Boekerhaven een camping waar ik een mooi plekje met uitzicht op het IJsselmeer heb.

10 aug 2014

Bovenkarspel- Alkmaar 40 km

Met medeweten van de campingeigenaar kan ik om 07.30 uur de camping af. Het hek is nog dicht, maar als ik op de knop bij de poort zou drukken, zal hij het hek vanuit zijn huis open maken. En zo sta ik lekker vroeg buiten. Via Boven Karspel,  fiets ik door het centrum van Hoorn. Het is een prachtige oude binnenstad, maar veel wordt aan het oog onttrokken door de kermisattracties die in de straten staan. Na Hoorn fiets ik door de polders naar Alkmaar. Ten zuiden van Wognum besluit ik wat te eten en zet de fiets op de dam van een weiland tegen het hek. De koeien in de wei vinden het zo interessant, dat ze allemaal bij het hek komen kijken. Ik maak een foto en zet het op Faceboek met als onderschrift; zoveel dames belangstelling heb ik nog nooit gehad. Ik moet de dames na enige tijd teleur stellen, want ik moet verder.

Voorbij het plaatsje Rustenbeek, aan de ringvaart, zie ik een picknick tafel  en besluit wat langer te rusten, omdat ik al dicht bij Alkmaar ben en nog voldoende tijd heb. Ik zet de fiets naast de tafel en leg mijn hoofd op de tafel te rusten. Ik weet niet hoe lang ik heb gelegen. Op enig moment merk ik dat er iemand bij de picknicktafel staat. Als ik op kijk zie ik een man  met fiets, van rond de 65 jaar. “Gelukkig”, zegt hij, ” je mankeert niets.”  Ik verklaar dat ik even lui was en dank hem voor zijn attente gedrag. We raken aan de praat over mijn fietstochten en dan stelt hij voor om wat verder, bij een molen samen koffie te drinken. Het is 10 uur en waarom niet. Samen fietsen we naar molen de Otter waar een bakkerij bij is en jongeren met een beperking de bediening doen. Het is prachtig weer en we gaan buiten zitten.  Mijn gastheer stelt zich voor als Dick Appeloo uit De Rijp. Ik noem hem zo een aantal bekende dingen in het dorpje en weet bijna waar hij woont. Dick is net met pensioen en zijn verhaal is eigenlijk wat triest. “In mijn werkzame leven ben ik altijd sportleraar op een middelbare school in Amsterdam Noord geweest. Sinds ik thuis ben weet ik niet goed wat ik moet doen?  Ik vind fietsen wel leuk, maar als het morgen wordt en ik het bed uit zou moeten, denk ik, wat ga ik doen. Dan weet ik niets en blijf ik maar liggen. Het wordt steeds erger”, vertelt hij. Ik zeg hem dat hij zich een doel moet stellen,

maar als je geen zin hebt is dat natuurlijk moeilijk. We praten nog wat over zijn dip en dan denk ik dat fietsbegeleider bij Effe Weg wel een mooie bezigheid voor hem zou zijn. Hij is vrijstand en verder niet gebonden. Ik stel hem voor  om Effe Weg te bellen of men nog begeleiders nodig heeft. Ik stel wel als voorwaard,  dat hij daarna zelf de overige afspraken maakt. Ik zie Dick opbloeien. Als wij de koffie met vruchtengebak op hebben vraagt hij of hij nog verder richting Alkmaar mag meefietsen. Prima en zo fietsen we samen op naar de grens van Alkmaar waar we afscheid nemen. Dick heeft zijn gegevens in mijn boekje geschreven en ik zal hem later informeren over mijn gesprek met Effe weg. ( Effe weg  was blij met de aanmelding en seizoen 2015 wil men hem graag inplannen.)

Het is vrijdagmorgen en dan is er blijkbaar kaasmarkt in Alkmaar. Er is geen doorkomen aan en ik besluit zo snel mogelijk richting station te gaan. Met de trein uit Den Helder kan ik tot Arnhem blijven zitten. Tot Utrecht heb ik nog een gezellig gesprek met twee jonge fietsers, die ook de fiets bij zich hebben. En zo gaat de reis voorspoedig en ontmoet ik weer veel  leuke mensen.

 

 

30 apr – 2 mei 2014
Breda-Noordwelle-Roosendaal (fiets)
200 km

30 apr 2014
Breda-Hoven (fiets)
16 km

Na alle drukte van de verkiezingen en de vorming van een nieuw college wil ik weer eens op de fiets. In overleg met mijn vrouw vertrek ik woensdagavond om 18 uur met de trein naar Etten-Leur.

Zoals vaker wordt  het een reis met aanpassingen. In Arnhem is de trein naar Roosendaal  5 minuten later. Na ’s Hertogenbosch begint de trein langzaam  te rijden. De conducteur zegt dat er iemand met zelfmoordneiging langs het spoor loopt. Met vertraging bereiken we Breda. Hier heeft de conducteur  weer een mededeling; wegens een breuk in de bovenleiding gaat de trein niet verder. Ik geef het op en stap op de fiets naar Etten-Leur. Door de aanpassing van de reis ben ik vergeten uit te checken. Bij Etten-Leur kom ik langs het station en besluit alsnog uit te checken. Als ze dat nog eens uitzoeken snappen ze er niets van, want ik ben nooit met de trein daar aangekomen.

Thuis had ik al een boeren camping in het plaatsje Hoeven uitgezocht. Rond  21.30 uur kom ik bijna in het donker aan. Er is niemand op de camping. Na het opzetten van mijn tentje kruip ik in de slaapzak.

1 mei 2014
Hoven-Noordwelle
84 km

Oudenbosch
De tocht vandaag gaat het eerst naar Oudenbosch waar ik de Basiliek van de Heiligen Agatha en Barbara  van Oudenbosch wil bekijken. Om 8.45 uur ben ik al in Oudenbosch, maar de kerk gaat pas om 9 uur open.

De kerk is een kopie van de sint Pieter in Rome en het front is een kopie van de kerk van  Sint-Jan van Lateranen te Rome. Die kerk heb ik vorig jaar in het echt bezocht.  Precies om 9 uur komt iemand de kerk open doen en kan ik het interieur bekijken. Veel details van de Sint Pieter in Rome herken ik. Ondanks de kleine uitgave is de koepel toch indrukwekkend.

 

Zegeltjes
Na een korte bezichtiging  ga ik verder naar Steenbergen,  waar ik op een ander tocht al eens was. Het weer wordt stralend met een zonnetje. Via de Grevelingendam  kom ik op Goeree-Overflakkee. Nieuwe Tonge en Middelharnis bekijk ik eens, maar de plaatsen lijken vrij nieuw en zijn mogelijk pas na de watersnood van 1953 gebouwd. Via leuke kleine wegen kom ik in Ouddorp en hier is het toerisme vol in beweging. In het centrum doe ik mijn boodschappen om vanavond en morgen vroeg eten te hebben.
In de Attent supermarkt vraagt het meisje of ik zegeltjes voor een dagje uit wil hebben. Ik kijk haar met fietshelm op lachend  aan en zeg:”ik heb al de hele dag een dagje uit”. Ze kan er wel om lachen.

Via de Brouwersdam  ga ik naar Renesse.  Op de dam staan caravans en campers of het de mooiste badplaats van Nederland is. Eigenlijk is het gewoon een dijk in de zee, naar je hebt wel uitzicht op zee.

Ook Renesse is volop toeristisch. Ik besluit naar een camping in Noordwelle te gaan en een paar bekenden van de Power Horse dag te zeggen. In Nooordwelle zie ik een weiland vol trekpaarden en bij een boerderij een trailer van het trekpaarden team Noordwelle. Siem Vermeer begroet mij hartelijk. Hij zit met zijn vrouw in het tuinhuisje en de barbecue staat aan. Ik word uitgenodigd om mee te eten en een glaasje wijn mee te drinken. Ik eet groene asperge die heerlijk smaakt. Ook het vlees is perfect en dat is genieten na een dag fietsen. Er wordt even gebeld en ik moet ook nog even bij Hugo Bos en zijn vrouw langs en ook hier een drankje. De woningen in Noordwelle staan rond de kerk en na  een keer vragen sta ik bij Hugo voor de deur. Drankje en praatje en dan is het tijd om de camping op te zoeken. Prachtige dag en leuke dingen gezien.

2 mei 2014
Noordwelle-Roosendaal
100 km

Zierikzee

Om 9 uur zit ik weer op de fiets naar Zierikzee. Het weer is stukken minder als gisteren. Een strakke wind schuin voor maakt het fietsen zwaar. Zierikzee is een prachtige oude stad. De stompe toren is van ver te zien. Het is zo’n kolossale toren dat ik daar maar heen fiets. Via een brug over de stadsgracht kom ik in oude straatjes met kinderkopjes. De kerktoren  is niet te missen. Het is een alleenstaande toren . De Sint Lievensmonstertoren is een losstaande toren naast een kerkgebouw. Vermoedelijk werd halverwege de 12de eeuw de houten kerk vervangen voor een nieuwe kerk, een tufstenen basiliek. In de 14e eeuw brak een periode van grote welvaart aan voor de bewoners van Zierikzee en omstreeks 1470 werd begonnen met de bouw van een nog grotere kerk. Er werd besloten dat bij die kerk een imposante toren gebouwd moest worden. In 1454 werd met de bouw hiervan begonnen.

Gezien de bouwstijl en versieringen die aan de toren werden aangebracht, is Andries Keldermans waarschijnlijk de ontwerper geweest. De bouw heeft te maken gehad met tegenslag. De stadsbrand van 1466, die ook een deel van de kerk trof, zorgde voor oponthoud en in 1510 werd de bouw gestaakt wegens geldgebrek. Daarnaast zouden diverse schepen met materialen zijn gezonken.
Gedurende een aantal eeuwen werden er diverse details en versieringen gebouwd en weer afgebroken. Gedurende de jaren 1883 tot ongeveer 1897 werden er grootschalige restauratiewerkzaamheden uitgevoerd, deze keer met behulp van financiële middelen van de Gemeente en het Rijk. Tussen 1957-1972 werd de toren opnieuw gerestaureerd, nadat het in de Tweede Wereldoorlog flinke schade opgelopen had.

Tussen de toren en het kerkgebouw is zeker 50 m tussenruimte. Na het bezoek aan de kerk fiets ik door naar de haven in de binnenstad met aan het einde van de haven de stadsmuren. De binnenstad heeft veel oude historische gebouwen.  Bij de stadsmuur verlaat ik de stad en fiets via moderne industrieterreinen naar de Zeelandbrug. Ook dat is een kunstwerk op zich.

Langste brug van Nederland
De Zeelandbrug, die Noord-Beveland met Schouwen-Duiveland verbindt, is geen onderdeel van de Deltawerken. De bouw vond plaats in opdracht van de Provincie Zeeland en niet in opdracht van Rijkswaterstaat. De reden voor de bouw had niets te maken met de veiligheid van de Zeeuwen, maar des te meer met de bereikbaarheid. Een gunstige bijkomstigheid van de Deltawerken was dat de dammen de meeste (schier)eilanden met elkaar verbonden hadden. De Oosterschelde lag echter nog steeds als een gapend gat tussen Noord-Beveland en Schouwen-Duiveland in. De provincie Zeeland wilde een goede noord-zuid verbinding hebben die niet afhankelijk was van de totstandkoming van de Oosterscheldedam. Rond 1963 dacht men nog dat de Oosterschelde afgedamd zou worden. Dat project zou pas in 1978 afgerond zijn. Uiteindelijk zou het zelfs tot 1986 duren voordat de kering geopend werd. Tot 1965 was de enige manier om de Oosterschelde over te steken de pont tussen Zierikzee en Kats. Het pontje kon de verkeersdrukte echter niet meer aan.

De brug kwam tussen Zierikzee en Colijnsplaat te liggen en werd 5 km lang. Voor Nederlandse begrippen niet niks. Het werd direct de langste brug van het land De Zeelandbrug bestaat uit 54 pijlers met daartussen 52 overspanningen van 95 meter per stuk. Verder is er een beweegbaar gedeelte van veertig meter lang. Aan de brug, die toen nog ‘Oosterscheldebrug’ heette, werd in 1963 begonnen. Op 15 december 1965 werd de brug door wijlen Koningin Juliana officieel geopend. Pas in april 1967 werd de brug ‘Zeelandbrug’ gedoopt. Tegenwoordig is de Zeelandbrug van groot belang bij het verkeer tussen Rotterdam en Goes. Nu de Westerscheldetunnel voltooid is, is dit belang alleen maar toegenomen. Men kan nu via de Westerscheldetunnel en de Zeelandbrug van Rotterdam naar België rijden.

Met de wind in de rug fiets ik over de 5 km lange brug. Aan de overkant maak ik pauze en een kop koffie. Nu gaat het verder naar Goes. Via een weg langs het kanaal kom ik in het centrum met een haven.

Deze stadskern is ook oud maar maakt minder indruk. Na Goes gaat het naar Kapelle en Yerseke wat wel weer een oude stadskern heeft. Er is markt rond de kerk en een kort bezoek geeft een goed beeld van de de plaats.

Na Yerseke is het richting Bergen op Zoom weer ploeteren tegen de wind. In de loop van de middag bereik ik de heuvelrug van de Brabantsewal. Een prachtig weggetje loop via de bossen in de wal naar het centrum van Bergen op zoom. Ik heb nog voldoende tijd om naar Roosendaal te fietsen, waar ik om 18 uur met de trein kan. De tocht via Wouw naar Roosendaal . Ik heb nog voldoende tijd om in een parkje wat te eten en dan kan de treinreis naar Arnhem en Duiven beginnen. Om  20.30 uur kom ik thuis. Twee dagen fietsen en 200 prachtige  kilometers. Weer een mooi stuk Nederland gezien.
……………………………………………………………………………………………………

10 en 11 apr 2014
Schiphol-Utrecht(fiets)
75 km

Youtube Henkopweg 2014 april 11 en 12

Voorjaarstocht

Even tussen de college onderhandelingen door op de fiets. Donderdag morgen heb ik van 10 tot 11 uur nog een vergadering, maar de fiets staat al te wachten. Om 11.45 kan ik met de trein naar Arnhem, waar ik overstap op de trein naar Schiphol. 13.30 Uur sta ik met de fiets vol met bepakking, in de aankomsthal van Schiphol. De mensen kijken je met verbazing aan of dat je net bent aangekomen uit een ver land. Nou, ik kom gewoon met de trein uit Duiven.

Op Schiphol is weer volop activiteit. Mensen met koffers met bekende en onbekende bestemming. Ophalers die naar schuifdeuren kijken waar hun geliefde of dierbaren uit komen.  in het kort; Schiphol leeft!

De GPS geeft de route richting Alsmeer aan. Aan het einde van de startbaan kijk ik met verbazing naar de startende vliegtuigen, die boven mij snel hoogte maken. Als het startende vliegtuig in de lucht is komt het volgende vliegtuig al weer op de baan rijden. Hooguit 3 minuten later komt het volgende vliegtuig over vliegen.De bewoners van Aalsmeer spoeden voorbij, ze hebben geen oog meer voor de vliegtuigen. Het is ze eerder tot last.

Route
De wegen rond Schiphol veranderen snel. Een zijweg is afgesloten en een fietsbrug, met lift, is het alternatief. Ik schuif de fiets de steile trappen op. Een rustig fietspad voert langs de “Stelling van Amsterdam’, de verdedigingswerken uit de 19 tiende eeuw> Daarna kom ik bij de ringvaart van de Haarlemmermeer en de Westeinderplassen.

Watersport alom. De huisjes langs de dijk zijn sober, op de eilanden in de plassen staan de kapitale huizen. Bij Burgerveen verlaat ik de Ringvaart en ga in Leimuiden mijn boodschappen doen. Bij de supermarkt staat een jonge man met de Telegraaf. “Mag ik u een gratis krant aanbieden”. “Niets is gratis in deze wereld”, zeg ik en zijn interesse in mij daalt tot het nulpunt. Snel zoekt hij een volgende slachtoffer die een gratis krant en een abonnement krijgt aangesmeerd.

Amerikanen
Bij Tolbrug ga langs de Drecht, staat een groep van ca 10  fietsers met de zelfde fietsen, ze staan op de hoek te wachten. Ik stop en spreek ze aan. Het blijken Amerikanen te zijn die een begeleide fietsvakantie in Nederland maken. Ik schakel over op mijn beste Pick Up Engels, want het meeste van de taal heb ik op straat op gepikt. De groep blijft 10 dagen in Nederland en maakt elke dag een tocht van ca 50 km.  Ze hebben een hotelboot die elke dag naar de eindbestemming vaart. We maken een gezellig praatje en ik krijg van een van de deelnemers een visitekaartje . Als ik nog eens in Amerika wil fietsen, heb ik een adres. Als ik verderop aan een picknick tafel wat zit te eten en de groep passeert aan de andere zijde van de Drecht, zwaaien ze of we oude bekenden zijn.

 

Na Nieuweveen loopt een jonge man met rugzakje op het fietspad. Ik probeer maar en doe een gok. ” Aan het oefenen voor de vierdaagse ?” , vraag ik. Het klopt . Hij komt uit Woerden en loopt een rondje van c.a. 40 km. Vanavond hoort hij of hij officieel is ingeloot voor een startbewijs. Ik fiets een tijdje naast hem op en ik denk dat het een grote teleurstelling is als hij niet wordt ingeloot.

Dijkjes en weggetjes met prachtig uitzicht zijn onderdeel van de route naar het plaatsje Noorden. Vlak bij Noorden zie ik een wat vreemde begraafplaats. Het blijkt een uitgebreide dierenbegraafplaats te zijn. Ik word begroet door een nog levende hond, waar ik direct vriendschap mee sluit, waarop  hij  mijn bezoek verder accepteert.
De meest prachtige graven geven aan hoe men zijn hond of kat lief had. Teksten met ; je hebt mij de mooiste vriedschap in mijn leven gegeven, zegt wel wat.

Op éen graf staat een kruis. Blijkbaar was die hond katholiek!!
Wist niet dat honden ook een geloof hadden.

Op de camping is maar een caravan bezet. Ik plaats mijn tentje en kook mijn eten. Voor ik het weet is het donder.
Voor het eest heb ik een nieuwe tent mee om te proberen. Het is een lichtgewicht Amerikaans tentje van 1,9 km zonder stokken, naar met opblaas staanders. Het is nog even wennen aan de nieuwe tent.
Na 24:00 uur hoor ik geen stijgende of landende vliegtuigen meer. Rond vijf uur in de morgen begint het weer,
De nacht verloopt rustig.
’s Morgens doe ik rustig aan en vertrek om 9.00 uur.

Bij Kockengen komt een fiets naast mij rijden en vraagt of ik een tocht aan het maken ben. Hij komt mij bekend voor . Even later zegt hij ,”Jij bent toch Henk Nijland”. Heb ik weer fiets ergens in de wijde wereld en ze kennen mij. Het blijkt een bekende van de vereniging voor pelgrimeren naar Rome te zijn. XXX woont in Breukelen en regelmatig maakt hij een rondje van 30 km.

Tot Haarzuijlen fietsen we samen. Daar ga ik het kasteel bekijken, waar net een nep Willem-Alexander en Maxima op de foto gaan. Het kasteel me de landerijen ziet er prachtig uit. Zelfs Haarzuijlen is een plaatsje met de sfeer uit 1898, zoals de toegangspoort aangeeft. De laatste eigenaar de baron is pas overleden en is bijgezet in e kapel op het landgoed.

In Utrecht komt een nieuwe fietser langs zij en al pratende fietsen we samen op naar het centrum, waar ik de trein naar Duiven pak. In kilometer een korte tocht; naar zoals ik vaak zeg, niet de afstand is van belang, maar de mensen die je ontmoet!

………………………………………………………………………………………..
6 en 7 mrt 2014
Meppel-Zweeloo(fiets)
66 km
Zweeloo, Zwolle
94

Henkopweg tocht 6 en 7 mrt 2014

Facebook @wethouderhenk

Eerste nacht in tentje
Het is een prachtige dag om te fietsen. Via twitter laat ik weten wat ik ga doen en de reacties komen snel. Ze Lopen uiteen van ‘bofkont’, tot ‘waarom doe ik dat niet?’ Ja, het eerste kan ik onderschrijven. Bofkont, met dit heerlijke weer, 17 graden lekker rond fietsen. Waarom doe ik dat niet, is moeilijker te beantwoorden.
Het leuke is, zon in het gezicht en de wind in de rug. Natuurlijk kom ik in de buurt van Ruinen weer trekpaarden tegen. De naam van Theo Gubben zie ik staan. 2006 heb ik een tourtocht voor aanspanningen georganiseerd. Een week hebben we in de omgeving van Duiven rond gereden. Wat een leuke week, waar ik nog vaak aan terug denk. Theo Gubben Vijvertechniek zie ik staan. Ik zie paarden en pas later besef ik, dat hij daar zou kunnen wonen. Iets verder staan prachtige Belgen in de wei. Ik kan het niet laten een paar foto’s te maken.

Mijn route loopt niet door Ruinen, maar wat kan het schelen, ik fiets een stukje om en haal bij de Coop winkel boodschappen. Nu heb ik alles en kan overal overnachten.

Ooievaars
Bij stuifzand is een ooievaars paar druk in de weer. De man staat op het nest te klepperen en de vrouw is in de omgeving aan het foerageren. Als de vrouw terug vliegt naar het nest wordt er direct gepaard. Die hebben een vaste plek gevonden.

Nu begin ik een deel van de route te herkennen. Bij Tiendenveen zie ik iets wat mij nog lang bezig zal houden. Vanachter zie ik een kortgerokte moderne uitstraling die niet bij een rollator past, waar ze achter loopt. Bij het passeren zie ik een leuke jonge man en vrouw van ongeveer veertig. Zij loopt gebogen achter de rollator. Zo vreemd als ik het van achteren vond! Nu komen de vragen. Welk verhaal zit hier achter. Samen lopen ze een rondje, want als ik even later aan een picknick tafel uitrust komen ze weer langs. Ik ben bang dat het levensverhaal veel verdriet heeft.

Via de bossen vn Gees kom ik in Zweeloo.
De vrouw van de camping kijkt vreemd. Een fietser met tentje die wil overnachten.
Het kan, geen wonder de camping is uitgestorven.
Ik zet mijn tentje op en aan een picknick tafel bij een trekkershut maak ik mijn warme eten.
Rond 19.00 uur wordt het donker. Tijd om te slapen. Alle hulpmiddelen tegen de kou komen voor de dag. Auto voorruit scherm. Aluminiumfolie en vooral niet te veel kleren uit.
Het is een lange nacht en de kou is ondanks de maatregelen merkbaar.
Als ik om 07.00 uur opsta, is het gras wit.

Ik heb een uur nodig om naar het toiletgebouw te gaan en de boel in te pakken. Ik stel de GPS in en begin aan de route naar Zwolle. Al vrij snel merk ik dat ik de route van gisteren aan het terug fietsen ben. Bij Stuifzand besluit ik toch maar op de kaart te gaan fietsen. Ik volg de toeristische knoppunten route via Hoogeveen en dan naar Zuidwolde. Vandaag is het een totaal andere dag. bewolkt en een flinke wind pal op kop. Ik ploeter voort de gemiddelde snelheid is nog geen 15 km per uur. Door het op landschap kom in Fort en het buurtschap Pieperij waar ik de provincie grens van Overijssel passeer. De volgende plaats is Avereest waar de velden met krokussen in bloei staan. Van Avereest naar Nieuwleuzen en De lichtmis heb ik de wind weer pal van voren. Dan langs de A28 naar Zwolle is het weer hard werken en fiets ik op karakter, gewoon doortrappen en zo kom ik na 89 km bij station Zwolle, waar in om 15.49 uur met de trein naar Arnhem kan. Gisteren een prachtige dag. Vandaag hard werken tegen de wind in.

…………………………………………………………………………….
12 feb 2014
Zaandam-Hoorn(fiets)
90 km
Duiven, Arnhem(fiets),
Arnhem-Zaandam (trein)
Zaandam, Hoorn.(fiets)
Hoorn-Duiven (trein)

foto’ van de tocht
henkopweg 2014 feb 21

Het lijkt wel een vast ritueel. Het regent en mijn vrouw zegt: “Je bent gek om met dit weer te gaan fietsen.” Zo als gewoonlijk ga ik door met de voorbereidingen en kijk af en toe op de telefoon naar buienrader. Mijn inschatting is dat het om 08.00 uur droog is. Met droog weer fiets ik richting Arnhem. Bij Westervoort begint het weer te regenen. Tot station Arnhem heb ik de regenkleding nodig. Voor de trein naar Den Helder van 9.01 uur is redelijk druk. Mensen met een dalurenkaartje mogen pas om 09.00 uur na de spits reizen. Er moet ergens een beurs zijn want het zijn te veel dagjes mensen die om 9.00 uur meegaan.

In Veenendaal stapt een moeder met kind en oma in. Het kind, ongeveer 2 jaar roept alleen maar: “trein, trein!” Het kind staat bij moeder op schoot met de handjes op het raam, kijkt naar buiten en geniet van de eerste reiservaring in de trein. In Utrecht verlaten ze de trein en een moeder met 2 jongens rond de 10 jaar komen bij mij zitten. Moeder doet met de jongste zoon het kaartspel ‘pesten’. Ongemerkt komt de trein in Amsterdam Amstel. De conducteur roept het station om en dan kijkt de moeder mij ongeloofwaardig aan en vraagt: “Welk station is dit? ” Ik bevestig dat het Amsterdam Amstel is. “Maar ik moet naar Rotterdam. Wij zij vergeten om in Utrecht over te stappen.” Ik benader het van de positieve kant: “Bent u in ieder geval vandaag ook in Amsterdam geweest”. Ze is al weer met haar hoofd ergens anders en zoekt een telefoonnummer om te zeggen dat het later wordt.

Allen blijf ik achter. Ik ben op de goede weg en na Amsterdam Centraal, A’dam Slooterdijk, kom ik in Zaandam. De Zaanstreek wordt direct herkenbaar.

Grote gebouwen bij het station hebben het uiterlijk van gestapelde Zaanse huizen. Het geeft een leuk en bont beeld, wat wel heel herkenbaar is. Helaas regent het  en de regenbroek en jas moeten weer aan.

Op de GPS vind ik de route naar de Zaanse Schans. Net als de vorige reis lopen de Aziaten weer midden op de weg en maken links en rechts foto’s. Het is wel leuk en zowaar een paar tienermeisjes willen met mij op de foto. De weg naar Wormer ken ik.  Via de GPS kom ik in Oost Knollendam en verlaat de Zaan. Ik fiets over de dijk van polder Jisp-Wormer-Neck. Het is de dijk van de ringvaart.  Het land ligt meters lager.

Bij Spijkerboor is een brug naar de polder Starnmeer. Ik wil daar naar Risp, maar het voetveer vaart van oktober  tot april alleen op zaterdag en zondag. Er zit niet anders op dan langs de dijk te fietsen. Ach, eigenlijk hoef ik nergens heen.

Bij Oost-Graftdijk staan veel auto’s en busjes te wachten. Ik stop om het te bekijken. Aan de overzijde is een school en de kinderen lopen naar een klein bootje.
Een brandweerman is de schipper en een oudere ‘juf” zit voor in de boot. De kleinste kinderen hebben een zwemvest aan. Het gaat in alle rust en blijkbaar wordt de tocht dagelijks gemaakt. De kinderen stappen uit en opa, oma’s en ouders begroeten de kinderen. Ik vraag nog of ik mee terug mag, maar de fiets mag niet in het bootje. Noodgedwongen fiets ik een paar kilometer verder, over de brug van de N246 aan het Alkmaardermeer. Ik moet nu nog 4 km maar De Rijp, dat maar 3 km van het niet varende pontje ligt.

Bij Graft is een picknick tafel. Het is wat vreemd om midden in de winter aan een picknicktafel te gaan zitten, maar het is bijna 14 uur en ik moet eten. Graft is een leuk dorpje met een stadhuis in het centrum.

Ik fiets door naar de Rijp wat de zelfde kenmerken heeft. Rond de kerk, leuke horeca, die in de zomer best gezellig zullen zijn. Nu is alleen een jonge vrouw die ramen aan het lappen is. Een oer hollands beeld van properheid. Aan het einde van een dorp staan voor een winkeltje tientallen klompjes uit gestald. Bordje met spreuken maken het oer Hollandse beeld compleet.

” Al is het huisje nog zo klein,
het kan er toch gezellig zijn”.

De andere tekst spreekt mij ook aan.
“Wees gelukkig
In de uw woning
is de vrouw de baas
en Gij zijt de koning.”

 

 

 

 

Na de Rijp fiets langs de Eilandspolder

Het is een stuk land met 270 km sloten en kanalen. Het lag vroeger tussen twee meren en is als oorspronkelijk land in intact gebleven. Het is dit landschap met smalle percelen, kanalen en luchten zo wijds. Dat is genieten in eenzaamheid, in eigen land.

Als de weg over gaat in een onverharde weg, vraag een vrouw met hond, of ik aan het eind van de dijk wel naar de andere kant kan. Ze schrikt. Met grote halen maakt ze de lijn van de hondenriem kleiner om de kleine hond in te halen. Het lijkt of ze een vis aan het binnen halen is. “Sorry, ik liep te dromen. Hier komen bijna nooit mensen.” Ik verontschuldig mij dat ik haar liet schrikken. Ze bevestigd dat het geen doodlopende weg is. Ik wens haar een fijne middag en zeg; “Droom fijn verder.” Ze lacht.
Aan het einde van de Beemsterringvaart kom ik in Schermerhorn en via de Beemster kom ik in Avenhorn, waar ik eindelijk een Lidl supermarkt vind. Mijn voorraad eten breng ik op peil en fiets door naar Wognum.

Belgen
Berkhout is een kleine plaats, net als vele andere.
Toch wordt mijn aandacht getrokken door een buitenbak waar drie Belgische trekpaarden lopen. Hoe komen deze prachtige beesten in dit veengebied. Door hun gewicht zakken ze al bijna door de bodem, waar het land maar 50 centimeter boven de waterspiegel ligt.
Een vrouw is de paarden aan het verzorgen en ik vraag haar waarom ze Belgen heeft. Letty Wilmink is daarna niet meer te stoppen in haar enthousiasme over de trekpaarden. Ze vertelt: “Ik heb in mijn leven heel wat paarden gehad, heb hoog in de sport gereden en het is altijd mijn werk geweest, maar die grote jongens hebben me nooit losgelaten en toen ik met ‘pensioen’ ging moest en zou ik ze hebben. Eén zwart, één bruin, dat moest het worden en is het geworden!

Ik vind het een geweldig ras. Intelligent, vriendelijk, gezeglijk en mooi. Ik hou van die reuzen.”, omschrijft ze haar lofzang die ik goed begrijp. Nog geruime tijd praten we over de paarden en ik nodig haar uit voor de Power Horse in Duiven.
Wat een plotseling leuk contact, waar je met plezier aan terug denkt.

Wognum, Nibbixwoud, Midwoud. Te veel om te beschrijven. In Midwoud besluit ik richting Hoorn te gaan. Volgens berekening kom ik daar om 18 uur en kan dan met de trein. Na omzwerving in Blokker en Hoorn vind ik de spoorlijn. Ik vraag een man waar het station is. Hij zegt dat het een 100 m links is. Hij wil nog wel wat van het fietsen weten, want deze zomer wil hij de Ressenpas fietsen en dan naar het Gardameer. Ik kan hem snel wat informatie geven, maar raad hem aan op de website te kijken. Ik vraag mij af waarom hij het vroeg en dan bedenk ik, dat de button pelgrimeren naar Rome, voor op de stuurtas de aanleiding was.
Hoorn, Slooterdijk, Amsterdam, Utrecht, Arnhem, Duiven. 20.30 Uur ben ik thuis. Nu weet ik dat een groot deel van Nederland beneden NAP ligt. Begonnen met regen en in de middag zon, is het toch een mooie dag geworden.

………………………………………………………………………………………………………………………………..

7 feb-2014
Duiven-Junne (fiets)
95 km 
Duiven, Doesburg, Zutphen, Bathmen, Hellendoorn, Lemele, Junne. 
8 feb 2014
Ommen-Duiven (trein)

Nat
Zoals altijd zegt mijn vrouw: ” Jij bent gek om met dit weer te gaan fietsen.”
Ik geef haar gelijk, maar ze kent mij. Als ik een dag plan, ga ik er voor.

Nu is het een keer pech met dit weer. Begin deze week zag ik al dat de wind uit zuid – west zou komen en stevig 4 tot 5 zou zijn. Daarom heb ik een route naar het noorden gepland. Lekker met de wind in de rug!
Om 09.00 uur vertrek ik met droog weer. Net buiten Duiven begint het te regenen. Niet te lang door fietsen en in het Duivensebroek trek ik de regenbroek en jas aan. De regen gaat maar door. Door de wind in de rug haal ik 25 tot 26 km per uur.
Binnen het uur kom ik in Doesburg. Ik maak in de regen , een foto van de kade van Doesburg. De nieuwe Skyline van deze oude Hanzestad.

Mijn routeplanner heeft een route door een tunneltje gevonden, die ik niet ken. Via kleine straatjes kom ik bij de tunnel. Dan gaat het over de dijk via de LF3 route (Landelijk Fietsroute) naar Steenderen, waar bij de Aviko .(Aardappel Verwerkende Industrie Keppel en Omstreken) tientallen vrachtwagens met aardappelen staan. Ik fiets/vlieg ik naar Zutphen, waar ik om 11 uur ben en al 40 km heb gereden.
Ik krijg honger en dan weet je dat je moet eten. In Eefde ken ik een supermarkt. De C1000. Op mijn gemak haal ik krentenbollen, kaas en een pak melk. Bij de koffiemachine in de winkel maak ik een langere pauze.

Er ligt een krant; De Stentor, stroopwafels en verse koffie. Ik doe mij zelf tegoed aan al die lekkere dingen. Lees de krant en smul van de stroopwafels. Ik reken uit; 3 kopjes koffie, 3 stroopwafels en een krant, dat stel ik in een restaurant op 7,70 euro. Ik moet 10.40 euro betalen. Ben ik mooi voor 2.70 euro klaar.
Niet dat ik het arm heb. ‘Ik ben Nederlander’

Het viaduct bij Bathmen, onder de A1, was voorheen een naar en vies hol. Nu heeft men er muurschilderingen aangebracht, met verbindingen naar de natuur. Leuk. Het ziet er fris en vriendelijk uit.

Na Bathmen ga ik door de bossen naar Okkenbroek. Er staat een schuilhuisje aan het
Toddenpad .De route waarop vroeger handelaren en loonwerkers uit Duitsland naar Nederland liepen.

Het blijft regenen. Okkenbroek, Haarle, Hellendoorn, Lemmele. Bij Lemmele word ik bijna van het fiets geblazen. Het heeft sinds vanmorgen geregend. De km-teller staat op 87 km. Nog een 10 km en ik ben op de plaats van bestemming. In Lemmele vraag ik een jongen of er een winkel is, ‘Ja, na een paar honderd meter is de buurtwinkel.’ Ik ben de enige klant. Het enige personeelslid is vakken aan het vullen. Mijn eten voor vanavond kan ik vinden. Ook een flesje wijn wordt aan mijn voorraad toegevoegd. In de winkel laat ik een spoor van de natte regenkleding achter.

Door de bossen van Junne bij Ommen fiets ik naar mijn overnachtingen adres. Ik was er eerder en ken de boerderij en het gastenverblijf. Ik zet de fiets in de schuur, en meld mij even bij de heer des huize. In de kamer/keuken is de kachel aan en het is behaaglijk warm. Ik kook mijn avondeten, drink een glaasje wijn en val na 95 km en een dag met regen op de bank in slaap. Toch zie ik nog op TV de opening van de Olympische spelen in Sorchi. Ik heb mijn wedstrijd onder barre omstandigheden gewonnen. Geen medaille. Gewoon een goed gevoel. Hoofd weer leeg, na een heftige week. De batterij van het lijf is leeg, maar het hoofd is weer vrij voor een nieuwe week.

Zaterdagmorgen om 9 uur fiets ik weg. Langs het spoor naar Ommen, zie ik de trein richting Zwolle. Als de trein op zaterdag om het uur rijdt , dan fiets ik de 30 km naar Zwolle. Op het Station Ommen blijkt de trein elk half uur, om 9.23 uur te gaan. 9.40 uur stap ik in de trein naar Arnhem en om 11.30 uur ben ik thuis. Mijn vrouw schudt het hoofd. “Jij bent gek.” Ze heeft als altijd gelijk!!
…………………………………………………………………………….
24 jan 2014
Duiven-Arnhem (fiets)
Arnhem-Amsterdam (trein)
Amsterdam, Den Ilp, Purmerend, Wormer, Zaanse Schans, Amsterdam. (fiets)
Amsterdam-Duiven (trein)
83 km
Wintertocht
Van winter is nauwelijks sprake. De temperatuur is ca. 7 graden. Dus prima weer om een tocht te maken. Nog steeds moet ik in Amsterdam tegels op halen. Twee pakjes die ik denk op de fiets wel mee te men.

Op de fiets ga ik naar Arnhem en Daar stap ik om 09.01 uur op de trein. De reis gaat tot Utrecht goed. Mensen stappen in en even later weer uit. In de trein wordt niets omgeroepen. Buiten staat aangegeven dat wegens een kapotte trein deze trein niet verder rijdt. Uiteindelijk wordt het ook in de trein omgeroepen. 20 minuten later kan ik met een andere trein verder en ben rond 10.30 uur in Amsterdam Centraal Station.

Met de pont vaar ik naar Amsterdam Noord. De GPS brengt mij bij het tegelbedrijf. Hier blijkt dat ik een misrekening heb gemaakt. De twee “pakje” blijken 43 kg te zijn. Als ik dat achter op de fiets doe is de fiets niet meer te besturen. Ter plaatse besluit ik de tegels te laten opsturen.

Zonder tegels begin ik aan de tocht door Amsterdam-Noord een wijk met zoveel gekleurde mensen dat verbaasd kijkt als je een blanke ziet. Op een schoolplein zie een paar kinderen van mogelijk Nederlandse oorsprong. De andere kinderen hebben een getinte huid. Zo’n Multi culturele samenleving kennen we niet in Duiven. Na twee keer het zelfde rondje te hebben gereden heb ik door dat ik de route in omgekeerde richting rijd. Het maakt niet uit. Oostzaan is het eerste lang gerekte dijkdorp. Een enkel houten huis geeft het beeld van de huizen uit vroegere tijden. Van Oost Zaan fiets ik door het recreatiegebied Het Twiske en daarna het Ilperveld een groots een leeg weide gebied. Alleen schapen, ganzen, nijlganzen en een zilverreiger bevolken het poldergebied onder de rook van Amsterdam. In eenzaamheid fiets ik naar Den Ilp. Een dorp met oude historische en ultra moderne woningen. Allemaal aan de hoofdstraat gebouwd grenzende aan de polder. Bij het water is een modern nieuw wijkje met exclusieve woningen.

Verder in het dorp valt een kakelbonte woning op. Ik draai om voor wat foto’s en fiets het erf op. Op de muur staat Galerie Anton Heijboer
Galerie Anton Heijboer Of hier de legendarische Anton Heijboer met zijn bruiden woonde weet ik niet. Een dame die qua kleding bij dit beeld past kunt uit een schuurtje en vraagt of ze wat voor mij kan doen. Ze ik even aan het telefoneren. “Ik kijk wat rond. Maak geen haast”, roep ik. De hond begroet mij vriendelijk en de dame komt niet meer terug.

Ik fiets door een stil en verlaten polder naar Purmerend. Enige kilometer fiets ik langs een kanaal. In Purmerend vraag maar eens welk kanaal dit is. Het blijkt het Noord-Hollands Kanaal te zijn. Van Den Helder tot Alkmaar ken ik het kanaal, maar daarna was ik het kwijt.

Nu ik er toch ben wil ik even in de binnenstad van Purmerend bekijken. Door de drukke winkelstraat loop ik, fietsen mag niet, naar de kaasmarkt. Het Purmerends museum en een kerk vormen het oude centrum. Ik heb het gezien.
Ik wil de stad weer uit. Het platteland is zoveel leuker!

Na het passeren van het Noord-Hollandskanaal fiets ik over de Jisperdijk langs het dorpje Neck. De ringvaart ligt vol met woonboten. De tennishal heet de Neckslag en ik vraag mij af hoe ze aan die naam komen, tot ik merk dat het dorpje of gehucht Neck heet.

Ik fiets over de Jisperdijk. In het noorden de Beemster en het zuiden de Ilperner en Jisperpolder. Een wijds landschap, waarvan het land ver onder het water van de ringvaart ligt. Het dorp Jisp heeft een lint bebouwing. In het midden staat een oude kerk 1822, ophaalbrug en stenen Raadhuis uit 1650.

Het dorp gaat langgerekt over in de plaats Wormer. Hier moet een supermarkt zijn om wat te eten te halen. De temperatuur is niet zodanig dat ik zelf een potje wil koken. Een maaltijdsalade is een goed alternatief. In de plaatselijke Conmar supermarkt neem ik de tijd en drink eerst maar eens een gratis kopje koffie. Op de wijze kun je in heel Nederland gratis goed koffie drinken. Die koffie moet goed zijn anders kopen de mensen de koffie niet.

Het succes
Na de inkopen zoek ik de route weer op. Nog op het plein voor de supermarkt krijg ik telefoon. Haiko meldt dat de dail met (naam volgt) ook de instemming van de directie van de supermarkt heeft. Ik vier ik het succes wat onze ambtenaren hebben bereikt in een vreemde gemeente, net na het verlaten van een supermarkt. Dit is voor Duiven een historisch moment. Het voor grootste gedeelte van het centrum hebben we nieuwbouw weten te realiseren. Dit ondanks de recessie en sombere voorspellingen. Ondanks dat plaatse lijke ondernemers zeiden laten we vijf jaar stoppen en na de recessie doorgaan. Door een positieve instelling en doorzetten hebben we het voor elkaar gekregen. Wat inzet en doorzetten is heb ik op mijn tochten geleerd. Elke dag is er wel een tegenslag. Elke dag en op een moment van tegenslag en denk je , hoe nu verder. Niet zeuren. Op een tegenslag bedenk je een nieuwe slag voorwaarts. Blijf positief dan kom je vooruit. Een tegenslag hoeft geen achteruitgang te zijn.Dat is wat ik naar mijn mensen heb proberen uit te dragen. Dat bracht ons tot succes in Duiven.
Er moet een manier zijn om verder te komen. Zeuren en klagen vertragen de zoektocht.
Yes, wij hebben een grote stap gezet. In eenzaamheid vier ik het succes en bel een paar mensen om ze te bedanken voor hun inzet en vertrouwen.

Naar de Zaanseschans
Nu blijkt de GPS een uitkomst. Via kleine straatjes in Wormer kom ik richting de Zaanse Schans . Een stuk dijk met molens en oude houten woningen. Ondanks dat het winter is lopen de toeristen op de dijk en maken ze foto’s. De toeristen komen uit Azië en zijn duidelijk herkenbaar.

De molens en huizen zijn dan wel historisch, wij Nederlander weten het toch weer uit te buiten met souvenirs winkels, restaurants en een wc huis, in één van de houten huizen. Toch blijft het samen met de molens in Kinderdijk een van de mooiste Hollandse landschappen. Molens op de dijk, het water in de ringvaart en het land meters lager. Dat is Holland.
Langs de Zaan fiets ik naar Amsterdam, waar ik om 17 uur bij de pont ben.
Nog genoeg tijd om 17.52 met de trein naar Duiven te gaan. Bijna twee uur later ben ik thuis
………………………………………………………………………..

17 Jan 2014
Duiven-Nijmegen-Oosterhout-Arnhem-Duiven
54 km

Fietsen en werken
Eigenlijk is het geen echte fietstocht en moet ik gewoon werken. Toch kun je soms dingen combineren. Vandaag heb ik in Nijmegen in het kantoor van de Stadsregio Arnhem-Nijmegen . een vergadering van 10 tot 11.30 uur, over het vervoer per Regiotaxi en het vervoer van mensen met een indicatie van de WMO (wet maatschappelijke ondersteuning).

De begintijd is goed als ik om 8.30 uur weg rijd kan ik er om 09.45 uur in het kantoor van de Stadsregio in Nijmegen bij het station zijn. Het vergt wel wat aanpassingen in de kleding. Spijkerbroek en trui zijn niet mijn meest dagelijkse werkkleding. Maar wat kan mij het schelen! Met mijn wat luxere schoenen in de fietstas en de winter fietsschoenen aan, fiets ik naar het Looveer. In Loo groet ik een bekende de mij ondanks de vreemde uitmonstering en met de helm op toch kent.
Boven het Pannerdens kanaal, trekken een groepje ganzen tegen de wind in . Eigenlijk doe ik het zelfde. Ik ploeter tegen de wind naar het Looveer. In de verte zie ik de veerpont aan de Duivense kant liggen. Ik moet nog de hele veerweg af en nu maar hopen dat ze mij gezien hebben en wachten. Ik heb geluk. Er komt een boot uit de richting Pannerden en daar moet de gierpont op wachten. Na 4,3 km sta ik bij de pont. We varen over naar Huissen. Twee fietsers en drie auto’s. Hoe lang nog?  Wij zijn volop bezig met de voorbereidingen van de aanleg van de A15, van Bemmel tot Duiven. Als deze weg in 2019 klaar is zal er meer verkeer over de nieuwe autosnelweg en brug en gaan en niet met de pont.
De route is bekend. Huissen, Bemmel en dan Nijmegen.

De Waal verlegging
Bij de Waalbrug in Nijmegen wordt nog grootschalig gewerkt aan extra ruimte voor de rivier. De dijk bij Lent wordt verlegd en kranen pakken grote happen grond en dumpers rijden het weg.

Via de Waalbrug, die wel een likje verf mag hebben, kom ik in de binnenstad. Bij het Stadsregio kantoor leg ik, voor de ingang, de fiets aan de ketting .

Tanja Loef, een collega wethouder uit Monferland vraagt met verbazing:”ben jij op de fiets?” Ja ik ben op de fiets. De volgende is Kees Luising, burgemeester van Doesburg. Terwijl ik het niet zo vreemd vind, zijn de collega’s vol verbazing en bewondering.

We bespreken met 24 collega’s en ambtenaren de mogelijkheden van de Regiotaxi en het WMO vervoer (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) . Ik doe volop met de discussie mee en geef aan dat het verstandig is, het ook op regionaal niveau in de Liemers te bekijken. Ja we onderzoeken op Stadsregio Arnhem/Nijgen niveau, maar kijken ook naar de regio.

De nieuwe Waalbrug
Rond 10.30 is de vergadering afgelopen. Collega’s spoeden zich naar de trein of parkeerautomaat. Ik doe rustig aan en fiets de stad uit.
Via een tunnel onder het spoor fiets ik naar de nieuwe stadsbrug van Nijmegen. het is een prachtige brug. Op de brug maak ik foto’s van de brug, maar ook van de werkzaamheden in de uiterwaarden.

Een vast doel heb ik niet en op de brug besluit ik over de dijk naar Oosterhout te fietsen. het kleine dorp wordt omarmd door de stad Nijmegen, die met woningbouw van de Waalsprong steeds dicht bij komt. Dat blijkt ook uit de vestiging van een Lidl supermarkt die men nieuw aan het bouwen is.
het lijkt buiten het dorp maar de stad sluipt dichterbij.

Via Elst en Elderveld kom ik in Arnhem. Ik besluit om een door de straten van Arnhem Zuid te fietsen waar ik ben opgegroeid. De structuur van de wegen en winkels kan ik nog herkennen. de woningen nu 65 jaar uit zijn nog bewoond. Toch verpauperd de buurt. Mensen met een verhoudingsgewijs laag inkomen zijn de bewoners.
In de Kalmoesstraat kijk ik op nummer 9 met nostalgie naar de woning waar we woonden. De flat aan de Huissensestraat is afgebroken en men is een nieuwe flat aan het bouwen.
Via de Plyroute brug kom ik in Westervoort en via het Horsterpark weer thuis.

Lang ben ik niet thuis en ongeruste inwoner vraagt actie en ik moet naar het gemeentehuis.Ik sluit om 16.30 uur af om met de mannen en vrouwen van de buitendienst een pilsje te drinken en gaan om 17.00 uur naar huis.
Fietsen en werken, een mooie combinatie.
…………………… ………………………………………………….

2 januari 2014
Rotterdam-Hellevoetsluis
61 km
3 januari
Hellevoetsluis-Maasvlakte-Rotterdam
83 km

Voorne-Putten
In het donker van de nacht fiets ik door Duiven. Ik kan met zoon Henk meerijden naar Rotterdam, waar hij midden in het centrum werkt bij Intermax een computerbedrijf. Hij wil voor de file in Rotterdam zijn. De rit Duiven-Rotterdam is duurt 1 uur en 10 minuten.

Gisteren hebben al geprobeerd om de fiets in de auto te krijgen. Met het voorwiel er uit, is het prima te doen. Deze nacht slaap ik onrustig. Ik moet om 5 uur opstaan en dat lukt en zo sta ik om 5.30 uur bij Henk voor de deur. Fiets en volledige tassen uitrusting gaan in de achterbak van de auto. We hebben eens tijd om een uur met elkaar te praten. En er is veel te bepraten.

Om 7.00 uur komen we het centrum Rotterdam in rijden. Het kantoor is in Weena direct bij het Centraalstation. We rijden de parkeergarage in en via de spiraal vormige weg rijden we naar boven, naar de tweede verdieping. De garage is nog leeg.

In het kantoor zit een jonge man die sinds vijf uur bezig is een technisch probleem op te lossen. Onze eerste gang is naar de koffie machine. We praten nog wat en om 7.45 uur vertrek ik met de lift naar beneden. Het is nog donder in de stad. Al mijn verlichting doe ik aan. Lamp van de fiets voor. Hoofdlampje voor het lezen van de kaart. Achterlicht en het lampje achter op de helm. In het donker fiets ik langs de Westersingel fiets ik naar de Erasmusburg. Wat een mooie brug. Als een gedenkteken in het licht toont de brug haar slanke vormen. Hier moet ik een paar foto’s van maken.

Over de brug ga ik links richting Barendrecht. Bij het Feijenoord stadion gaat het verkeerd. Ik voel het en het blijkt weer te zijn. Ik fiets richting Dordrecht en dat is niet goed. Terug naar het stadion en dan langs het spoor naar het zuiden. Het is een gemarkeerde route met knooppunten en ik kom weer op de juiste route. Barendrecht is zoals veel Nederlandse plaatsen vrijstaande huizen langs de hoofdstraat. Gordijnen open en je kunt het huiselijk leven goed zien. De verlichting is nog aan en veel mensen lezen aan tafel de courant of zijn met het ontbijt bezig. Buiten Barendrecht kom ik op de Achterste zeedijk richting de Heinenoordtunnel. Bij aankomst moet je met een roltrap of een lift naar beneden. De tunnel is 1067 m lang en is in 1999 in gebruik genomen.

 

Na de tunnel kom ik in het dorp Heinenoord wat als een lint langs de dijk ligt. Wat opvalt is de scheve kerktoren. Volgens Wikipedia:” In het dorp bevindt zich een 15e-eeuwse kerk met zeer scheefstaande toren (volgens de dorpelingen staat hun toren schever dan de Toren van Pisa). De scheefstand valt echter niet meteen op, omdat de later aangebrachte spits wél recht omhoog wijst. Een van de dorpelingen die ik naar de scheve toren vraag bevestigt dat de toren schever als de toren van Pisa staat.

De volgende grote plaats is Oud Beijerland wat ook op der dijk is gebouwd, maar wat flinke uitbreidingswijken heeft. Een leuke binnenhaven maakt het dorp compleet. In de nieuwbouwwijk haal ik bij Jumbo mijn boodschappen en neem ook nog een kop koffie (gratis) Een paar kilometer verder ligt Nieuw Beijerland waar ik met de pont over kan over het Spui. Langs het spui fiets ik naar Hellevoetsluis.

Vorige week heb ik Leo Benedict ontmoet en heb toen tegen hem gezegd, ik kom wel een keer langs fietsen om dag te zeggen. Nou, bij dag zeggen is het niet gebleven. Eerst koffie en dan krijg ik een rondleiding door Hellevoetsluis waar we het droogdok en het ramschip in het droogdok bezoeken. Leo heeft nog goede herinneringen aan het schip, want als marine matroos was hij in Amsterdam op het schip ingekwartierd. Daarna krijg ik nog een rondleiding  door de oude marine haven en een deel van Hellevoetsluis.

Rond 16.00 uur vertrek ik naar mijn slaapadres bij vrienden op de fiets. Alie Kruik woont alleen op een boerderij ten noorden van Hellevoetsluis. Alie geeft mij een rondleiding door het huis en zegt dat het groot lijkt, maar een flink deel kan ze niet gebruiken. Ze laat mij zien waarom. Achter een ijzeren deur bevindt zich een soort kerk ruimte met een prachtig groot kerkorgel. Hoe komt dit in deze boerderij? Inmiddels heeft Alie het orgel ondergebracht  bij  de stichting ‘Hellevoets Boerderij Behr Orgel’ Alie vertelt mij de geschiedenis, die ik met verbazing aanhoor: De vorige bewoner, Daan Vrijhof, was fervent orgelliefhebber en hij had de droom om in zijn huis een pijporgel te hebben. Via via kwam hij in contact met orgelbouwer Guus Behr en samen met hem heeft hij vanaf 1983, in twintig jaar tijd in een aparte ruimte van de boerderij een schitterend drieklaviersorgel gebouwd. De kenners zegt dit genoeg, de meeste pijporgels hebben namelijk slechts twee klavieren.

Het orgel is gebouwd van gebruikte materialen. Door de sloop van diverse kerken in afgelopen jaren zijn er heel wat pijporgels gedumpt als oud-metaal en openhaardhout. Guus Behr werd hierover regelmatig getipt en zo heeft hij de materialen, die voor het orgel nodig waren, bij elkaar vergaard. Door de jaren heen is het orgel uitgegroeid tot het huidige 16-voets orgel met 3 klavieren en 44 registers. Er lag zelfs al een planning voor uitbreiding van het orgel op de plank, toen Daan Vrijhof onverwachts overleed en de boerderij verkocht moest worden.De ‘boerderij met orgel’ werd gekocht door de huidige bewoners, de familie Kruik. Omdat de familie met heel veel liefde het behoud van het orgel nastreeft, is deze inmiddels ondergebracht in een stichting met de naam ‘Hellevoets Boerderij Behr Orgel’: de Stichting HBBO. De Stichting organiseert regelmatig demonstraties en orgelbespelingen in een huiselijke sfeer, vergezeld van een kopje koffie/thee met wat lekkers.

Met verbazing kijk ik rond. Nu snap ik waarom de grote boerderij beperkte ruimte heeft. Mijn gevoel geeft aan dat Alie net zo bijzonder is als het orgel. ’s Avonds wordt dit bewaarheid.

We zitten aan tafel in de kamer, en Alie vertelt in 2 uur haar levensverhaal. Politiek vindt  ze maar vreemd en die politici  nemen vaak beslissingen die later weer niet doorgaan. Gemeente Hellevoetsluis heeft blijkbaar een aantal bestuurders gehad, die aan het geschetste beeld van Alie ruimschots voldoen. “besluiten ze om een nieuwe weg aan te leggen, kopen gronden aan en dan gaat het niet door. De buurman  is er blijkbaar wel goed vanaf gekomen . Hij verkocht zijn boerderij en heeft in het buitengebied een huis kunnen bouwen. En zo heeft Alie nog vele voorbeelden. Ik zit ook in de politiek en het lijkt mij beter om over een ander onderwerp te praten. Politiek frustreert haar heel erg.

Alie werkte als ondernemer in de horeca. Ze had een chauffeurs en restaurant, maar door de plannen van de overheid moest ze nog al een naar een nieuwe plaats omzien. Terwijl Alie haar vierde  sigaretje binnen een uur rolt en met veel genoegen de wolken rook de kamer in blaast. Praten we over fietsen en het orgel. Zij heeft het op zich genomen om het orgel goed te beheren en ook anderen er van te laten genieten. Het is laat op de avond als ik besluit naar bed te gaan. Een kleine slaapkamer. Ja, het orgel neemt veel ruimte in beslag. Ik heb het er graag voor over. Ik heb een bijzondere vrouw ontmoet en een boerderij met een bijzondere geschiedenis.

…………………………………………………………………….
Vrijdag 3 januari 2014
Om 8.00 uur verlaat ik de boerderij.  Alie heeft een heerlijk ontbijt voor mij gemaakt, met  twee eitjes en een ovenvers broodje. Voor 20 euro: een prachtige ervaring, een goed bed, bijzondere vrouw en een heerlijk ontbijt. Als een gelukkig mens fiets ik het duister van de Voorne-Putten in. In het noorden kleurt de hemel oker geel.

Het licht van de broeikassen in het Westland schijnt tegen de wolken en ik zoek mijn weg naar Rockanje. De warmte van de boerderij gaat over in de kilte van de ochtend. Ik fiets langs de nieuwbouwwijken aan de noordkant van Hellevoetsluis. De mensen slapen nog en het is stil op de weg. Veel mensen hebben na nieuwjaar deze week nog vrij.

Over dijken fiets ik naar Rockanje. Deze badplaats in de duinen is in de zomer een geliefde plaats. Ik fiets naar het centrum wat herkenbaar is aan wat extra winkels en de markt in opbouw. Nu zoek ok de knooppunten route, knooppunt 14 weer op. Alie vertelde gisteren een verhaal over het bejaardenhuis van Rockanje. Volgens Alie was er nog een goed bejaardenhuis, prachtig gelegen in de Duinen, maar er moest een nieuw bejaardenhuis komen, Het werd pal naast de begraafplaats gebouwd. Nu kijken de bejaarden uit op de laatste rustplaats, In eens komt het verhaal weer boven als ik langs een nieuw bejaardenhuis fiets. het verhaal klopt, de bebouwing stopt bij de begraafplaats.

Bij de duinrand zie ik een ijsbaantje en het lijkt wel of er sneeuw ligt. Als ik dichter bij kom loopt er een man met een hond. Ik zeg hem dat ik even in verwarring was omdat ik dacht dat er sneeuw lag. Het blijkt het witte plastic te zijn waarop water staat. De man is betrokken bij de organisatie en kijkt elke morgen even of alles nog in orde is. Met een aantal vrijwilligers runnen ze de ijsbaan, die op de parkeerplaats van de camping ligt.

Stroom hebben ze van de camping en als het echt gaat vriezen komen de boeren met een tankwagen en laten dan de baan onder water lopen. We praten over de kunstijsbaan in Duiven. Dit is hier in deze kleine gemeenschap niet haalbaar.
Nu we toch in http://nl.wikipedia.org/wiki/Rockanje Rockanje zijn vraag ik of hij het Zwingteam en Ad en Anne Snoey kent.
Ja hij heeft er wel eens van gehoord maar kent ze niet. We beëindigen ons gesprek.

Via Rozenburg
Ik fiets De wind is stevig 6 tot 7 en over de eindeloze, nog lege vlakte van de tweede maasvlakte is er geen belemmering voor de wind. Ik ploeter voort naar de aanlegplaats van de Fast Ferry naar Hoek van Holland. Om 10.45 uur kom ik aan. De tijdtabel van de dienstregeling gaat maar tot 31 december 2013. Het lijkt of de eerste ferry om 11.30 uur komt. Rustig wacht ik het af. Als ik de dienstregeling van oktober tot en met december eens goed bekijk, zie ik dat er ’s morgen drie vaarten zijn en ’s middags ook weer drie. Waarom zou er dan nu wel overdag een boot komen? De volgende boot komt pas om 15.30 uur.!!!

Ik besluit mijn reis te veranderen en richting Rozenburg te fietsen. Weer moet ik 10 km tegen de wind in. Ik besluit mijn zoon te bellen en te vragen of ik weer met de auto mee terug kan. Ja hoor, hij gaat tegen 18 uur naar huis. Ik heb tijd genoeg om naar Rotterdam te fietsen en onderweg een aantal plaatsen te bekijken. Rozenburg, Maassluis, Schiedam Delfshaven overal kijk ik even rond. ontspannen kom ik in het donker tegen 17 uur in Rotterdam. Een hevig onweer met windvlagen en regen barst los boven de stad. Ik moet schuilen ondanks dat ik nog maar 1 kilometer moet. Als de wind afneemt fiets ik het laatste stukje.

Met Henk heb ik afgesproken om de fiets vast bij de auto te zitten. Ik fiets de parkeergarage in en fiets de wentelbaan als een bergetappe naar boven. Achter mij een auto en in mijn spiegeltje zie ik verbaasde gezichten. Een fiets naar boven in de parkeergarage?  Zonder inspanning fiets ik naar de vierde etage, maak de fiets vervoersklaar en om 18 uur rijden we met de auto naar Duiven.